Boris Leonidovich Pasternak is een zeer controversiële figuur in de geschiedenis van de wereldliteratuur, maar hij is onmiskenbaar een grote Russische schrijver en dichter, een erkend spraakmeester en bovendien een van de vijf Russische schrijvers en Nobelprijswinnaars. Het goudfonds van de Russische literatuur omvat veel van zijn werken.
Geschiedenis van de schepping
Het gedicht "juli" wordt ingelijst in 1956, dat wordt beschouwd als de periode van het late werk van Boris Leonidovich, toen hij permanent in Peredelkino woonde. Werkte, zou je kunnen zeggen, in het bos. In het schrijversdorp echter slechts een half uur van Moskou. Hij had een literaire datsja met een tuin waar hij kon werken, niet om te eten, maar alleen om zijn ziel te kalmeren. Pasternak heeft tegelijkertijd twee gezinnen, die zich verrassend genoeg zelfs in de buurt bevinden. Hij brengt tijd door met zijn 'vriendin', maar hij werkt het liefst in het comfort van zijn gebruikelijke kantoor en kan goed overweg met beide families.
Een gelukkige tijd voor Pasternak, misschien wel de gelukkigste in zijn leven. Maar tegelijkertijd is het onvermijdelijk dat een fatsoenlijk persoon zich schuldig voelt tegenover familieleden. Dit alles in het complex is echter gunstig voor creativiteit. Alleen al in 1956 werden iets minder dan veertig gedichten geschreven. Onder hen is niets patriottisch. Maar mooie verzen worden geboren.
Genre, richting en grootte
- Het genre van het werk is een lyrisch gedicht;
- De richting is symboliek.
Het gedicht 'juli' is geschreven met een kruisrijm en niet de meest voorkomende gedichtgrootte: een vier meter hoge iamba, compositorisch samengesteld uit zeven coupletten, verdeeld in twee delen, waarvan de eerste qua inhoud en structuur nauw aansluit bij een raadsel - een van de bekende soorten folklore.
De combinatie van onnauwkeurige en niet-standaard rijmpjes geeft het gedicht wat onzorgvuldigheid en lichtheid. Je zou zelfs kunnen zeggen - creëert een ondeugende bui. Dankzij een bijzonder, ongebruikelijk rijm krijgt het gedicht een goed gevoelde muzikaliteit.
Samenstelling
In het eerste deel van het gedicht, bestaande uit 4 kwatrijnen, probeert de auteur de lezer te intrigeren met behulp van dubbelzinnige en mysterieuze regels. De lezer begrijpt nog niet over wie het werk gaat. Iemand of zoiets, mogelijk een spook of een brownie, sluipt door het huis zonder toestemming van de eigenaren en houdt zich bezig met kleine grappen. Zoals hierboven vermeld, maakt de dichter gebruik van raadsels. Maar dan, in het tweede deel, dichter bij het midden van het gedicht (om precies te zijn, precies in het midden, je kunt tellen aan de regels), ziet de lezer dat het ongeveer juli is.
Bovendien legt de auteur uit dat juli niet zomaar een 'toevallige voorbijganger' is die een al bewoond huis binnenliep. Hij wordt getoond als huurder van een reeds bewoond huisje, waaraan de eigenaren hun huis verhuren voor tijdelijk gebruik. Het werk eindigt met een meer gedetailleerde beschrijving van de hoofdpersoon, zonder dat raadsels de lezer in verwarring brengen.
Afbeeldingen en symbolen
De held van het verhaal is de zomermaand. De auteur gebruikt de gedetailleerde personificaties om het hoofdpersonage van het verhaal te beschrijven om hem te 'vermenselijken', dit is de originaliteit en eigenaardigheid van poëtische beelden in het gedicht.
De zomermaand wordt weergegeven in de vorm van een “zomervakantieganger”, die naar eigen inzicht over het huis beschikt. Hij is te lichtzinnig, een beetje slordig, kan het niet laten om geen grapjes te maken met andere bewoners. Bovendien is in het werk het beeld van de eigenaar van de datsja constant aanwezig, waar juli spottend is. De eigenaar maakt zich echter geen zorgen vanwege zijn ongewone buurman. Integendeel, hij is blij met hem met begrip, lichte ironie en misschien zelfs tederheid jegens een nieuwe, zij het tijdelijke, huurder.
Thema's en sfeer
Het belangrijkste en altijd favoriete onderwerp van de dichter is de onlosmakelijke verbinding van mens en natuur, hun eenheid. Juli is een geweldig voorbeeld van landschapsteksten. De auteur blijft naar zijn mening de originaliteit en pracht van een van de meest aangename maanden van het jaar bewonderen en weet zijn bewondering met de lezer te delen.
In dit gedicht probeert de natuur de lezer te dwingen, al is het maar voor even, al zijn zaken uit te stellen en de grappenmaker-juli te helpen met zijn vrolijke amusement. Een ander belangrijk thema in het werk van Pasternak is zijn humeur: de vreugde van het leven zelf en het gevoel van dankbaarheid.
Idee
Het belangrijkste idee van het gedicht is het geluk van de auteur. De betekenis van het werk wordt duidelijk wanneer er tijdens het lezen het gevoel is dat niets hem ervan weerhoudt te creëren. Hij is helemaal vrij, alleen een lichte bries, regen, onweer en pluisjes van paardebloemen leiden hem een beetje af van creativiteit. Maar deze kleine afleiding is prettig en helemaal niet vervelend. De schrijver heeft met de stilzwijgende toestemming en goede wil het hele huis 'overgedragen' aan de vervelende zomermaand en geniet van het kijken naar de prachtige julidagen.
Het gedicht leert de lezer de schoonheid van de natuur op te merken en er hulde aan te brengen. Deze vaardigheid is de sleutel tot zijn spirituele harmonie en creatieve kracht.
Middel van artistieke expressie
In dit werk wordt het beeld van juli voornamelijk gecreëerd door personificaties. De lezer observeert een ondeugende persoon, zelfs een hooligan, die de zomermaand begiftigd met menselijke trekken ziet. Het karakter van juli lijkt levendig, onder meer vanwege het feit dat Pasternak informele woordenschat en lokale uitdrukkingen heeft toegevoegd. De dichter brengt verschillende wegen naar het gedicht: vergelijkingen ("En met een gordijn, zoals bij een danser"), inversie ("Juli weidelucht"), enz. Tegelijkertijd bevat de tekst praktisch geen bijnamen, het meest voorkomende pad in de Russische literatuur. Dit feit benadrukt nogmaals de originaliteit van de auteur.
In de loop der jaren heeft Boris Pasternak zijn houding ten opzichte van literatuur grotendeels veranderd. Hij stopte praktisch met het gebruik van de technieken van het futurisme waar hij in zijn jeugd van hield. Maar blijkbaar is het onmogelijk om de structuur van de compositie volledig te veranderen, omdat in sommige latere werken de kenmerken van de beschreven richting nog steeds verschijnen. Na verloop van tijd blijft de dichter trouw aan zijn basisideeën: de animatie van objecten en fenomenen. En dit helpt de werken alleen om een ongebruikelijke metafoor en, misschien nog wel belangrijker, een speciale afbeelding te vinden.