Het werk van Asya, geschreven door Turgenev en gepubliceerd in de eerste Sovremennik, wordt echt beschouwd als een van de meest dramatische liefdeswerken. Het werpt onderwerpen op zoals de "extra" persoon, familie, nostalgie, maar ook kwesties als het probleem van morele keuze, gevoelens en plicht. Om met deze argumenten succesvol te kunnen werken, heeft het Literaguru-team een korte hervertelling voorbereid.
- N.N., de hoofdpersoon van het werk, herinnert zich al op jonge leeftijd niet aan een verhaal dat zich voordeed op de leeftijd van vijfentwintig jaar, toen hij 'zonder enig doel' reisde.
- Na een zakelijke bijeenkomst te hebben bezocht (een plechtig feest waar studenten uit hetzelfde land elkaar ontmoeten - red.), Ontmoette N.N. een jonge man met een pet die een Russische kunstenaar bleek te zijn genaamd Gagin, en zijn zus Anna, die hij eenvoudig Asya noemde. Een nieuwe kennis nodigde N.N uit in zijn appartement. Asya was wild met N.N., maar later 'sprak ze al'.
- De volgende ochtend maakte een nieuwe kennis N.N wakker met een klop op de deur en ze gingen de tuin in, waar Gagin zijn tekeningen liet zien. Toen hij kritiek hoorde, legde hij dit allemaal uit aan 'Slavische losbandigheid'.
- De vrienden besloten Asya te zoeken - ze was in de ruïnes en vroeg de oude vrouw om water om water te geven. Gagin zei dat ze niet geplaagd moest worden, ze kon 'de toren beklimmen'.
- N. N. sprak lange tijd over Rusland, en toen hij Asya zag, leek ze hem "een volledig Russisch meisje". Gagin wilde tekenen, maar de dag verliep niet, dus keerden ze terug en vonden Asya hetzelfde als ze waren vertrokken - kalm.
- Twee weken lang bezocht N.N. de Gagins, maar Asya leek te proberen geen contact te maken met N.N., die er steeds meer van overtuigd raakte dat ze niet de zus van Gagin was. Op een keer hoorde hij een gesprek bij de poort waarin Asya haar 'broer' de liefde zwoer. Het hart van N.N. was erg bitter.
- De volgende dagen bracht N. N. door in de bergen, omdat hij Gagin niet wilde zien, maar thuis vond hij een briefje waarin hij hen uitnodigde om naar zijn appartement te komen.
- Tijdens de bijeenkomst ontmoette Gagin N.N op een vriendelijke manier en vertelde het verhaal van hun leven: hij werd geboren in het dorp, zijn moeder stierf vroeg, zijn vader was erbij betrokken. Op een dag nam zijn oom hem mee naar de stad en de jongen ging het bewakingsregiment binnen. Ongeveer twintig jaar oud ontmoette hij een meisje in het dorp dat ongeveer tien jaar oud was. Vader zei dat het een wees was en dat hij voor haar zorgde. Toen Gagin vertrok, ontving hij elke maand een 'korte brief', maar op een dag ontving hij nieuws over de dodelijke ziekte van zijn vader. Hij vond zijn vader nog maar nauwelijks in leven en zijn vader liet hem de zorg van Asya na. Gagin hoorde van de bediende dat Asya de dochter was van haar vader en dienstmeisje Tatyana. In het begin was het meisje verlegen voor haar afkomst, maar toen ze zag dat hij haar 'als een zus' herkende, raakte ze aan hem gehecht. Toen ze terugkeerden naar St. Petersburg, ging Asya een van de beste pensions binnen. Ze was een uitstekende student, maar ze sloot geen vriendschap met zichzelf. En nu reizen ze. Na het verhaal van Gagin voelde N.N. "een zoetheid in zijn hart".
- N.N. ontmoette Asya en nodigde hem uit voor een wandeling door de wijngaard. Daar spraken ze lang over alles: over het verhaal van Lorelei, over het spoor in het leven, over wat N.N. leuk vond aan vrouwen. Toen ze terugkeerden naar het huis, vroeg Asya haar broer om een wals te spelen om met N.N.
- NN en Asya hadden de hele dag plezier als kinderen. Toen hij naar huis terugkeerde, vroeg hij om de boot met de stroom mee te laten gaan - in N. N. werd een honger naar geluk ontstoken.
- De volgende dag werd Asa ziek - ze sliep vreselijk en dacht de hele nacht na of N.N haar verveelde. Hij antwoordde ontkennend, waarop haar hand hem stevig vasthield.
- Asya was de hele avond verdrietig, dacht aan haar dood. Gagin stelde voor om nogmaals de Wals te spelen, wat ze weigerde.
- De volgende dag dacht N.N aan liefde voor Asa. Hij kon niets doen, hij dacht alleen maar de hele tijd. De jongen overhandigde Annette een briefje van het bruidsmeisje, die haar vroeg haar te ontmoeten bij de stenen kapel.
- Plots kwam Gagin de kamer binnen en zei dat Asya verliefd was op N.N. en de stad wilde verlaten, hij begreep dat N.N. niet met Asa zou trouwen, dus vroeg hij om eerlijk tegen haar te zijn.
- N.N ontving een nieuw briefje van de jongen - om Louise's zin in huis te ontmoeten. Hij dacht veel aan liefde, maar besloot uiteindelijk dat hij Asa niet over zijn gevoelens zou vertellen.
- Asya zat als een 'bange vogel' en beefde. Toen N.n haar omhelsde, fluisterde Asya 'die van jou', maar hij riep uit dat Gagin alles wist en beschuldigde Asya ervan dat ze haar geheim had verraden en daardoor 'haar geen gevoel had gegeven'. Asya sprong naar de deur en verdween.
- N.n begon zichzelf te berispen, omdat hij in de achterkamer de kracht had om haar van zich af te duwen. Hij herinnerde zich het gefluister van 'het jouwe' en voelde een branderig gevoel in zijn borst.
- Nadat hij Gagin had ontmoet, kwam hij erachter dat Asya niet naar huis was teruggekeerd - ze besloten afzonderlijk naar haar op zoek te gaan.
- N.N rende door de hele stad, brak zijn armen, riep Asya en riep om liefde voor haar. Hij vond haar niet en keerde terug naar Gagin.
- Hij ging naar hun huis en zag het licht in Asya's kamer. Happy N.N was vastbesloten met haar te praten, maar Gagin zei alleen 'op een ander moment'. Tot morgen - 'morgen zal ik gelukkig zijn! Geluk heeft geen morgen, het heeft geen gisteren; het herinnert zich het verleden niet, denkt niet aan de toekomst, het heeft een heden - en dat is niet de dag, maar het moment. '
- De volgende dag vond N.N. ze niet - alleen de meid overhandigde een briefje waarin Gagin schreef over de noodzaak van scheiding. Bij het huis van Frau Louise ontving hij er nog een, al van Asi, waar het meisje dat ene woord zei en ze zou zijn gebleven. Maar nu zijn ze op weg naar Keulen.
- In Keulen probeerde N.N. de Gagins te vinden, maar alle zoekopdrachten waren tevergeefs. Hij probeerde zichzelf te troosten dat hij niet blij met haar zou zijn, dat hij te jong was. N. zag veel vrouwen, maar alleen Asya kon het sterkste gevoel in hem wakker maken. Hij bewaart nog steeds haar aantekeningen en gedroogde bloem van geranium.