De humoristische verhalen van Tsjechov bleven voor altijd de visitekaartjesschrijver: zo verschijnt hij een eeuw na zijn dood aan zijn lezers. We beginnen allemaal kennis te maken met zijn werk, juist uit kleine verhalen waarin het grappige of trieste drama van één persoon wordt verteld, waardoor we leren over de tragedie van heel Rusland. Dat is het verhaal "Joke", dat in dit artikel zal worden besproken.
Geschiedenis van de schepping
Voor het eerst werd dit verhaal vanaf 12 maart 1886 gepubliceerd in nummer 10 van het tijdschrift "Firefly". Destijds was het een grap met een anders geconstrueerde plot. Het werd gepubliceerd onder het pseudoniem "Man Without a Spleen". Toen was het einde gelukkiger, omdat de held met Nadya trouwde.
In 1899 was Tsjechov van plan om een verzameling korte verhalen te publiceren en herwerkte hij de grap, waarbij hij het karakter van de hoofdpersoon, de stijl van het verhaal en het einde veranderde, waardoor hij een serieus verhaal maakte van een grappige grap.
Genre, richting
Het werk is geschreven in het genre van het verhaal. Het verhaal kan worden toegeschreven aan de richting van realisme, op smaak gebracht door de innovatie van tijd en de schrijver zelf. Het was gebaseerd op een beschrijving van Nadia's ervaring en interne strijd met haar eigen 'ik' en een beschrijving van wat de hoofdpersoon ervaart met het meisje. Maar, inherent aan Tsjechov, eindigt het verhaal met moraliteit en laat het ons uiteindelijk de afhankelijkheid van iemands emotionele toestand van woorden zien.
De innovatie van de auteur ligt in het feit dat we worden geconfronteerd met de dynamiek van emoties, niet met gebeurtenissen. We zien de wereld van binnenuit de personages. Het verhaal is arm aan de fysieke acties van de helden, maar rijk aan hun interne dialogen. De lezer onthult de spirituele essentie van jongeren, niet hun fictieve acties.
De hoofdpersonen en hun kenmerken
Het hoofdpersonage voor ons is een jonge man zonder naam en, een vrij belangrijke heldin, Nadia. Personages van helden worden tijdens de gebeurtenissen onthuld. De relatie tussen jongeren, de auteur, laat ons een mysterie achter, zodat we de vraag kunnen stellen: 'Is dit een grap of liefde?'
- In de allereerste scène Nadya onthult zich aan ons als een besluiteloos, angstig meisje, en haar gedrag is verwant aan lafheid en lafheid - zoals de hoofdpersoon zei. Maar na een moment, toegevend aan de smeekbeden van de jonge man, stemt ze er met onverholen angst in toe de slee van de berg af te dalen. Nadia, vanuit het oogpunt van de auteur, is een zachtaardig wezen dat zich voedt met emoties en gevoelens, die voor haar als 'wijn of morfine' zo belangrijk zijn. Deze conclusie kan worden getrokken op basis van gedetailleerde beschrijvingen van de gezichtsuitdrukkingen van het meisje op het moment dat ze de geliefde woorden hoort: 'Ik hou van je, Nadia!'
- Jonge held helemaal aan het begin lijkt het ons een dappere man en een vrolijke kerel die met een slee en puur plezier de berg afkomt. Hij duwt Nadia en noemt haar een lafaard. Maar is hij een waaghals die grappen maakt over de gevoelens van het meisje en vervolgens niet kan bekennen dat het kwaad is gedaan en de arme gesprekspartner met hoop kwelt? Tsjechov laat ons zien dat daadkracht niet altijd ligt in het vermogen om van een steile top op een slee te rijden, maar in de kracht van de geest - om te bekennen, je eigen fout toe te geven, om later geen spijt te krijgen.
Onderwerpen
- Het hoofdthema dat door het hele verhaal loopt, wordt het onthullen van de essentie van moed en lafheid. Een meisje bedriegen en met haar gevoelens 'spelen' is geen dappere daad, maar een slachtoffer van haar besluiteloosheid. De jonge man is een nep-waaghals die zweert bij kinderachtigheid. Hij heeft geen echte besluitvaardigheid, omdat hij nog in zijn jeugd is, wanneer het erop lijkt dat iemand anders verantwoordelijk is voor onze daden.
- Ook stijgt de auteur liefdesthema. Met haar spelen is onaanvaardbaar, omdat veel zielen direct en serieus reageren op de gekoesterde woorden van herkenning. De heldin werd echt verliefd en verwachtte van een gevoel van vreugde, maar kreeg alleen verdriet en verlangen naar onvervuld geluk. De relevantie van dit door Tsjechov aangekaarte onderwerp zal nooit verdwijnen. Alleen in verschillende manifestaties zullen er te allen tijde zulke 'grappenmakers' zijn die voor basishumor zullen kiezen die de gevoelens van mensen kwetst.
- Tsjechov reflecteert ook op morele verantwoordelijkheid voor wat we zeiden. Helaas wordt het gevaar van een zorgeloos woord te laat door ons ingezien, en we kunnen de last van de betekenis die we per abuis in de gesproken zinnen hebben gestopt, niet accepteren.
Problemen
Een belangrijk probleem in dit verhaal is het geïdentificeerde onderwijs. Als een persoon geen idee heeft dat je geen grapjes kunt maken over de gevoelens van andere mensen, betekent dit dat de ouders hem niet het juiste begrip hebben gegeven, of hij heeft hun advies verwaarloosd.
Het is ook mogelijk om het probleem van een te sterke gevoeligheid van een persoon, overgevoeligheid voor situaties en problemen te onderscheiden. In het voorbeeld van Nadi kunnen we begrijpen hoe het de emotionele toestand, elke zin of situatie beïnvloedt en kan veranderen. Overmatige gevoeligheid kan leiden tot een mentale persoonlijkheidsstoornis. Daarom is het belangrijk om een barrière te kunnen bouwen tussen indrukken en emoties, zonder dat willekeurige verschijnselen zich gaan ontregelen. Het probleem van wilskracht wordt ook beïnvloed door de auteur: Nadia kan zichzelf niet samenbrengen, het is heel gemakkelijk om pijn te doen. Deze functie kan voorkomen dat ze voortleeft.
De sociale problemen van het verhaal worden weergegeven door ingewikkelde relaties van de andere geslachten. Tsjechov beschreef ons duidelijk het gebrek aan een gemeenschappelijke taal onder jongeren, die momenteel nog steeds relevant is. Communicatie en de daaropvolgende gesprekken tussen mensen betekenen niet altijd het vinden van een gemeenschappelijke taal, zoals blijkt uit het gemarkeerde probleem. U moet uw ware gedachten en gevoelens duidelijk kunnen uitdrukken, zodat er geen misverstanden ontstaan.
Betekenis
Het belangrijkste idee van het verhaal is dat je niet kunt lachen om de gevoelens van mensen, omdat woorden pijnlijker kunnen zijn dan fysiek geweld. Eén zin kan het leven en het lot van een persoon beïnvloeden. De woorden zijn volgens de auteur ook wapens die niet altijd in het bezit zijn van evenwichtige en gezonde vechters, die zomaar munitie verspillen, voor de lol. Maar ze weten niet dat hun schoten niet inactief zijn, dat ze toevallige voorbijgangers verwonden en dat hun spel de blikvanger wordt van persoonlijk drama.
Het idee van de auteur is geïmplementeerd in de personages en hun houding ten opzichte van woorden. Hij laat ons de volledig tegenovergestelde perceptie en invloed zien van dezelfde woorden op twee verschillende mensen. Nadia wil "I love you" horen en verzadigd worden met de zin, zoals zonnestralen. Een liefdesverklaring blijft voor haar een prettige herinnering, die ze zorgvuldig bewaart. Voor een jonge man zijn dit absoluut onpersoonlijke, betekenisloze woorden die voor de lol 'in de wind kunnen worden gegooid', zoals hij doet. Iedereen kan zijn eigen perceptie hebben, maar dit mag geen invloed hebben op de betekenis van de gesproken woorden. Als een jonge man het nut van erkenning niet inziet, betekent dit niet dat zijn gesprekspartners zich moeten aanpassen aan zijn lexicale nihilisme.