De actie van het gedicht beslaat de tijd van het begin tot de jaren 60. XIX eeuw en vindt plaats in Noorwegen (in de Gudbranda-vallei en de omliggende bergen), aan de Marokkaanse kust van de Middellandse Zee, in de Sahara-woestijn, in een gek huis in Caïro, aan zee en opnieuw in Noorwegen, in het thuisland van de held.
Een jonge plattelandsjongen, Per Gynt, houdt zich voor de gek en bedriegt Osa's moeder. Hij vertelt haar een verhaal over het jagen op een behendig hert. Het gewonde hert zweeft met zijn rijpaard Per naar de top van de bergkam en springt dan als een spiegel van een hoogte in een kristalhelder meer en rent naar zijn eigen spiegelbeeld. Aose houdt zijn adem in en luistert. Ze slaat niet meteen aan: ze kent dit verhaal - Per veranderde de oude traditie slechts een beetje en probeerde het zelf. De gescheurde kleding van zijn zoon wordt verklaard door een ander - hij had ruzie met de smid Aslak. Pera wordt vaak gepest door omringende jongens: hij houdt van fantaseren en ziet zichzelf in dromen als een held van sprookjes of legendes - een prins of koning, terwijl anderen om hem heen zijn verhalen als leegte en onzin beschouwen. Per is eigenlijk te arrogant! Hij is inderdaad de zoon van de kapitein, ook al was hij dronken, verkwistte hij zijn fortuin en verliet hij zijn familie. En nog een ding - Per houdt van meisjes. Bij deze gelegenheid klaagt de moeder: dat hij niet zou trouwen met Ingrid, de dochter van een rijke boer? Dan zouden ze zowel het land als het landgoed hebben! Maar Ingrid keek naar Pera. Dat is jammer! 'S Avonds spelen ze haar bruiloft, Ingrid gaat trouwen met Masa Mona.
Voor Masa Mona? De matras en de eenvoud? Dit kan niet gebeuren! Per gaat naar de bruiloft! Osa probeert haar zoon te ontmoedigen en dreigt - ze zal met haar zoon meegaan en hem allereerst verheerlijken! Ach! Per zet, lachend en speels, zijn moeder op het dak van het huis van iemand anders: laat hem hier zitten tot ze haar uittrekken, dan gaat hij op vakantie.
Op de bruiloft wordt een indringer begroet met vijandigheid. Meisjes gaan niet met hem dansen. Per onderscheidt onmiddellijk onder hen Solveig, de dochter van een sektarische boer uit immigranten. Ze is zo mooi, schoon en bescheiden dat zelfs hij, de onstuimige man, bang is om haar te benaderen. Per nodigt Solveig meerdere keren uit, maar krijgt telkens een weigering. Uiteindelijk bekent het meisje hem: ze schaamt zich om met een aangeschoten man te gaan. Bovendien wil ze haar ouders niet van streek maken: de strikte regels van hun religie maken voor niemand uitzonderingen. Per is van streek. Op het moment bieden de jongens hem een drankje aan en lachen hem dan uit. Bovendien maakt Pera de onbeholpen bruidegom boos, die hem niet weet hoe hij de bruid moet behandelen ... Onverwachts, zelfs voor zichzelf, grijpt Per de bruid onder zijn arm en, "als een varken", volgens een van de gasten, neemt hij haar mee naar de bergen.
Pera's gepassioneerde impuls is van korte duur, hij laat Ingrid vrijwel direct aan alle vier de kanten gaan: ze is verre van Solveig! De woedende Ingrid vertrekt en er wordt een inval georganiseerd op Pera. Hij verbergt zich in de diepten van het bos, waar hij wordt begroet door drie herderinnen, die hun trollenvrienden afwijzen vanwege zijn liefde. Hier ontmoet Per ochtend de Vrouw in de Groene Mantel, de dochter van de Koning van Dovr - de heerser van de boze geesten die in het bos leven - trollen, kobolds, goblin en heksen. Per wil een vrouw, maar nog meer wil hij een echte prins zijn - zelfs een bos! Voorwaarden De grootvader van Dovrsky (de zogenaamde bosrechters) stelt het moeilijk: trollen houden zich aan de 'bodem'-principes, ze erkennen het vrije reizen buiten het bos niet en zijn alleen tevreden met huiswerk - eten, kleding, gebruiken. De prinses zal worden gegeven om met Pera te trouwen, maar eerst moet hij zijn staart aantrekken en de lokale honing (vloeibare uitwerpselen) drinken. Na te hebben gebogen, gaat Per akkoord met beide. Alles in het paleis van de grootvader van Dovrsky ziet er oubollig en lelijk uit, maar dit is, zoals de grootvader van Dovrsky uitlegt, slechts een gebrek in de menselijke kijk op het leven. Als hij na het uitvoeren van de operatie het oog van Peru vervormt, zal hij ook zwart zien in plaats van wit en mooi in plaats van lelijk, dat wil zeggen, hij zal het wereldbeeld van een echte trol verwerven. Maar Per's operatie, klaar voor de macht en glorie, doet bijna niets - hij was en blijft een man! De trollen leunen op hem, maar als ze het geluid van de kerkklok horen, laten ze los.
Flauwvallen tussen leven en dood. De Invisible Curve omhult hem met boeien en klikken om rekening te houden met gevleugelde demonen. Per struikelt en valt, maar weer hoor je kerkzang en het luiden van klokken. Met een kreet: 'Dood voor mij, vrouwen achter hem!' - De curve geeft Pera vrij.
Hij wordt in het bos gevonden door zijn moeder en Solveig. Osa vertelt zijn zoon: voor de ontvoering van Ingrid is hij nu vogelvrij en kan hij alleen in het bos wonen. Per bouwt een hut voor zichzelf. Er was al sneeuw gevallen en het huis was bijna klaar toen Solveig er op ski's gebruik van maakte: ze verliet haar strenge maar geliefde ouders en besloot voor altijd bij hem te blijven.
Per gelooft zijn geluk niet. Hij verlaat de hut voor kreupelhout en ontmoet onverwachts in het bos een zeer gevoelloze Woman in Green met een freak die ze Peru als zijn zoon vertegenwoordigt - hij ontmoet zijn vader trouwens niet erg gunstig ("Ik zal papa slaan met een bijl!"). Een trol vereist dat Peer Solveig wegjaagt! Of misschien genezen ze alle drie in zijn huis? Per wanhoop wordt hij belast door een zware schuld. Hij is bang om Solveig te vervuilen met zijn verleden en wil haar niet bedriegen. Dus hij moet het weigeren! Hij neemt afscheid en verlaat vermoedelijk de hut voor een minuut, maar in werkelijkheid voor altijd.
Peru heeft geen andere keuze dan het land te ontvluchten, maar hij vergeet zijn moeder niet en bezoekt haar. Wasp is ziek, een buurvrouw helpt haar; eenvoudige woning in huis wordt beschreven door de gerechtsdeurwaarder. Natuurlijk is de zoon de schuld van het ongeluk van de moeder, maar Osa rechtvaardigt hem, ze gelooft dat Per op zichzelf niet slecht is, wijn heeft hem geruïneerd. De oude vrouw voelt dat ze niet lang meer te leven heeft - haar voeten bevriezen, de kat krabt aan de deur (een slecht voorteken!). Per gaat op het bed zitten en troost zijn moeder door haar een sprookje te vertellen. Beiden zijn uitgenodigd voor het magische kasteel van Suria Muria. De kraai is al aangewend, ze rijden door een besneeuwd veld, door een bos. Hier is de poort! Ze worden opgewacht door St. Peter zelf, en Osa, als een belangrijke dame, wordt koffie met cake gebracht. De poort is achter, ze zijn bij het kasteel. Per prijst de moeder om haar opgewekte karakter, voor geduld en zorg, hij waardeerde ze niet eerder, dus laat de eigenaar van het magische kasteel haar belonen voor vriendelijkheid! Per kijkt zijdelings naar Wasp en ziet haar dood. Zonder op de begrafenis te wachten (volgens de wet kan iedereen hem buiten het bos doden), vertrekt hij 'voorbij de zee, hoe verder, hoe beter'.
Het duurt vele jaren. Peru Guntu onder de vijftig. Goed verzorgd en welvarend ontvangt hij gasten aan de Middellandse Zeekust van Marokko. Bij de zee staat zijn jacht onder Amerikaanse vlag. De gasten van Pera: de zakelijke meester Cotton, de bedachtzaam betekenisvolle von Eberkopf, de bomond Monsieur Ballon en de laconieke maar vurige Trumpeterstrole (Zweed) - verheerlijken de eigenaar voor gastvrijheid en vrijgevigheid. Hoe heeft een man van het volk zo'n schitterende carrière gemaakt! Voorzichtig, in een poging de liberaal-progressieve opvattingen van de gasten niet te beledigen, vertelt Per Gunt de waarheid: hij speculeerde in China met kerkantiek en hield zich bezig met slavenhandel in de zuidelijke staten van Amerika. Nu gaat hij met een jacht naar Griekenland en kan hij vrienden een deal aanbieden. Uitstekend! Ze zullen de Griekse rebellen graag helpen in hun strijd voor vrijheid! Nu, hier bevestigt Günt, wil hij dat ze zoveel mogelijk de vlam van rebellie aanwakkeren. De vraag naar wapens zal groter zijn. Hij zal het aan Turkije verkopen en zij zullen de winst samen delen. De gasten zijn in de war. Ze schamen zich en betreuren tegelijkertijd de gederfde winst. Von Eberkopf vindt een uitweg - de gasten nemen het jacht van Gunt en varen erop weg. Per vervloekt de mislukte partners, Per bedreigt ze daarna - en een wonder! - een jacht vol wapens explodeert! God bewaart Gynt voor verdere prestaties.
Ochtend. Gynt verbergt zich voor roofdieren op een palmboom, maar hier valt hij in de samenleving ... van apen. Per direct georiënteerd, past Per zich aan de wetten van het peloton aan. Het avontuur eindigt gelukkig. Nadat hij van een boom naar beneden is gesprongen, dwaalt de held verder door de woestijn en realiseert zich in zijn verbeelding een prachtig irrigatieproject van de Sahara. Peer Gynt zal van de woestijn een ideaal land maken - Guntiana, hij zal de Noren erin vestigen en hun studies in de wetenschappen en kunsten aanmoedigen die in zo'n vruchtbaar klimaat zullen gedijen. Het enige wat hij nu mist ... is een paard. Verrassend genoeg snapt Gunt het meteen. Het paard en de kostbare kleding werden achter een duin verborgen door dieven, die werden afgeschrikt door de bewaker die hen had gezocht.
Gynt, gekleed in oosterse kleding, gaat verder en in een van de oases nemen de Arabieren hem voor een belangrijk persoon - zoals Gynt zelf gelooft, voor een profeet. De pas ontdekte profeet is serieus geïnteresseerd in de charmes van de lokale goeroe - Anitra, maar ze bedriegt hem - ze heeft geen ziel nodig (die ze van de profeet had gevraagd), maar de juwelen van Gyunt. Ook de rol van de profeet is mislukt.
Pera's volgende stop in Egypte. Per kijkt naar de sfinx en het standbeeld van Memnon en stelt zich een beroemde historicus en archeoloog voor. Mentaal maakt hij grootse reisplannen en ontdekkingen, maar ... herinnert het gezicht van de Sfinx hem aan iemand? Wie? Is de grootvader van Dovrsky niet? Of een mysterieuze curve?
Per deelt zijn gok met een bepaald Begriffenfeld en hij, zeer geïnteresseerd in de gesprekspartner, belooft hem aan zijn vrienden in Caïro voor te stellen. In een huis met getraliede ramen meldt Begriffenfeld in vreselijk geheim: slechts een uur geleden stierf de Absolute Geest - ze zitten in een gekkenhuis. Begriffenfeld, zijn directeur, stelt Pera voor aan de zieken: Gutu is een voorvechter van de heropleving van de oude taal van Indiase apen, Fellah, die zichzelf de heilige stier van de oude Egyptenaren Apis beschouwt, en Hussein, die zichzelf voorstelde als een pen, die hij onmiddellijk moet repareren, wat hij doet door zijn eigen keel door te snijden met een zakmes. Deze hele fantastische scène werd goed begrepen door tijdgenoten van Ibsen, daarin worden aanvallen op nationale Noorse romantiek gecodeerd op "Egyptisch" materiaal: Gutu is, zoals gesuggereerd, Ivar Osen, de maker van lansmole, een kunstmatige taal die bestaat uit boerendialecten (hij leest er nu trouwens over) en schrijft bijna de helft van de bevolking van het land), fellah is de Noorse band (dat wil zeggen de boer), de "heilige koe" en het ideaal van de Noorse romantici, Hussein is de minister van Buitenlandse Zaken Manderstrom, die tijdens het Deens-Pruisische militaire conflict in 1864 de idealen van het Scandinavisme heeft verraden: hij verving de concrete acties van Zweden en Noorwegen ter verdediging van Denemarken door talloze protestnotities te schrijven, waarvoor hij de bijnaam Ibsen kreeg in een krantenartikel "een capabele pen". Verbijsterd door de atmosfeer van waanzin en zelfmoord gepleegd voor zijn ogen, valt Per flauw, en de gekke directeur van het gele huis zit schrijlings op hem en bekroont zijn hoofd met een strooien krans van een dwaas.
Er gaan nog vele jaren voorbij. De volledig grijsharige Per Gynt keert terug naar zijn geboorteland. Zijn schip zinkt voor de kust van Noorwegen, maar Gunt, die verslaafd is aan een in zee gegooide boot, weet te ontsnappen. Aan boord van het schip werd Pera achtervolgd door een onbekende passagier die tevergeefs zijn lichaam bij hem smeekte 'met het oog op de wetenschap' - omdat Per, naar zijn mening, zeker spoedig zou sterven. En dezelfde Passagier verschijnt weer op zee en klampt zich vast aan een omgekeerde boot; op de directe vraag of hij de Duivel is, antwoordt de Passagier ontwijkend en casuïstisch met een vraag op de vraag, waardoor Per op zijn beurt wordt onthuld als een persoon met een niet al te sterke wil.
Per komt veilig naar zijn geboorteland. Hij belandt per ongeluk op een begraafplaats, waar hij het lovende woord van de priester hoort over het graf van een boer - een man die tijdens de oorlog met zijn sikkel zijn vinger pakte (Per in zijn jeugd werd een toevallige getuige van deze scène). Deze man, met zijn hele leven en vooral met zijn onvermoeibare werk, verloste zijn lafheid en verdiende het respect van de samenleving. Er wordt een smaad gehoord in de woorden van de priester van Peru - hij heeft tenslotte geen gezin of een huis geschapen. In zijn voormalige dorp bij de begrafenis ontmoet Ingrid Per veel oude bekenden van onherkenbare leeftijd. En hij blijft zelf niet herkend, hoewel mensen hem herinneren - de lokale politiechef, bijvoorbeeld, herinnert zich Pere, noemt hem een dichter die geloofde in een sprookjesachtige realiteit die hij had uitgevonden. Maar Pera herkent onmiddellijk Pugovnik in het bos, die hem al lang zoekt. Gynts tijd op aarde is ten einde en de knopknop is van plan zijn ziel ter plekke in een knop te gieten - Pera's ziel gaat immers niet naar het paradijs of de hel, hij is alleen geschikt om opnieuw te smelten. Pugovich beschouwt de slechterik Per niet, maar hij was ook geen goed persoon? Het belangrijkste was dat Per Gynt zijn missie op aarde niet vervulde - hij werd niet zichzelf (een uniek persoon), hij probeerde alleen verschillende gemiddelde standaardrollen. Per weet dit echter zelf, heeft hij zichzelf onlangs niet vergeleken met een lamp. De lamp heeft ook geen stevige kern en bestaat uit alleen skins. Per was en blijft een tumbleweed.
Peer Gynt is echt bang. Wat is erger dan het smelten van de ziel - het veranderen in een absoluut amorf gezichtsloos grijs? Hij vraagt Pugovichnik om uitstel, hij zal hem bewijzen dat er ook iets solide in zijn natuur was! Button geeft Pera vrij. Maar zijn ontmoetingen met de grootvader van Dovrsky, die zijn vroegere macht had verloren, en met Kostiavy (duivel?) Geef niets definitiefs, maar nu heeft Gunt precies dit nodig - iets! Per dwalend door het bos komt Per de hut binnen die hij ooit had gebouwd. Op de drempel wordt hij opgewacht door Solveig, oud, maar gelukkig van het feit dat ze hem weer zag. Pas nu begrijpt Peer Gynt dat hij gered is. Zelfs onder de meest uiteenlopende maskers gedurende zijn kleurrijke leven bleef hij zichzelf - in de hoop, het geloof en de liefde van de vrouw die op hem wachtte.
De knop geeft Pera vrij met een waarschuwing dat hij bij de volgende kruising op hem zal wachten. Ze zullen nog steeds onderling praten.