In de inleiding van de roman beschrijft Oscar Wilde zijn begrip van kunst. Kunst is volgens Wilde iets majestueus, onafhankelijk van het leven. En met al zijn tekst bewijst hij zijn eigen theorie en geeft het schilderen magische kracht. Natuurlijk zal een korte hervertelling van het boek in hoofdstukken niet de volheid van zijn gedachten kunnen overbrengen, maar hij brengt de plot absoluut nauwkeurig over. En voor "alle volheid van gedachten" kunt u terecht bij analyse van het werk.
Hoofdstuk I
Het verhaal begint met het atelier van Basil Hallward, een kunstenaar die werkt aan een portret van een knappe jongeman. Zijn gesprekspartner, Henry Wotton, die sigaretten rookt, bespreekt het meesterschap van de maker en de schoonheid van de afgebeelde jongeman. Basil antwoordt dat deze goudharige knappe man de twintigjarige Dorian Gray is (hier is zijn kenmerk), die de schilder bewondert, gezien hem zijn muze.
Toen hij dit hoorde, wilde Lord Henry zeker kennis maken met deze Apollo van schoonheid. Wat de kunstenaar categorisch weigert: hij vreest de slechte invloed van zijn verfijnde vriend op een deugdzame jongeman. Basil's plannen worden onderbroken door een lakei die meldt dat Dorian Gray hieronder wacht. Nu kan daten niet worden vermeden.
Hoofdstuk II
Henry ontmoette de jonge man en doordrenkte onmiddellijk met zijn buitengewone schoonheid. Dorian luisterde op haar beurt naar zulke aantrekkelijke, maar verleidelijke, zo mooie, maar paradoxale toespraken van de Heer, waarmee Watton de ziel van de oppas vond. Hij toonde Dorian het belang van schoonheid en jeugd, evenals hun betreurenswaardige kwetsbaarheid.
Als het portret klaar is, laat de kunstenaar het aan Gray zien. Maar het enige gevoel dat bij Dorian opkomt, is de afgunst van het portret, omdat zijn held voor altijd jong zal zijn. Dorian wil ook de eeuwige jeugd in stand houden. Bezil schetst een jonge man. De jonge knappe man gaat zelf akkoord met de uitnodiging van Lord Henry om naar het theater te gaan en vertrekt met hem.
Hoofdstuk III
De volgende dag komt Lord Henry naar zijn oom Fermor met de bedoeling de stamboom van Dorian Gray te kennen. De jonge man bleek een kleinzoon van Kelso te zijn, zijn moeder was een schoonheid - Margaret Devere. De rijkste mannen zorgden voor haar, maar ze rende weg met een of andere officier die geen cent voor zijn ziel had. Vader Margaret vond dit niet leuk en volgens geruchten had hij een duel waarin ze zijn geliefde dochter vermoordden. Minder dan een jaar later stierf de vrouw en liet een baby achter. Haar zoon zou een rijke erfenis krijgen. Wilton wilde Gray veroveren, zijn ziel tot slaaf maken, hem zijn marionet maken en voor de helft was hij daar al in geslaagd.
Henry hoorde wat er nodig was en nam afscheid van zijn oom en ging ontbijten bij tante Agatha, waar ook Dorian was uitgenodigd. De heer is laat bij het begin en komt aan tafel zitten. Tijdens de maaltijd bespraken de aanwezigen tal van trendy trends in Engeland. Henry Wotton zelf - "Prince of Paradox" - trok de aandacht van luisteraars met zijn prachtige toespraken, en liet ze niet helemaal los. Na het ontbijt verzamelt de Heer zich in het park en neemt de gevraagde Dorian Gray mee.
Hoofdstuk IV
De actie vindt een maand later plaats. Dorian Gray zit in de bibliotheek van Lord Henry en wacht op zichzelf. De jongeman snelde weg terwijl hij een boek las. Al snel komt Lady Wotton de kamer binnen. Tijdens hun gesprek wordt duidelijk hoeveel invloed Lord Henry heeft op Gray. Dorian wordt in dezelfde woorden uitgedrukt, denkt op dezelfde manier als hij.
Uiteindelijk arriveert Henry en de jonge man vertelt hem over zijn liefde voor de actrice. Hij ontmoette haar in een louche theater, waar hij bij toeval kwam. Sibylla speelde in het toneelstuk Romeo and Juliet. Alles in dit theater, van muziek tot personagespel, wekte walging bij de jonge man. Maar met de komst van Sibylla werden het theater en de hele wereld voor hem gevuld met nieuwe kleuren. Hij vertelde Henry over haar melodieuze stem, schoonheid en geweldig acteerwerk. Over de bijnaam - "The Beautiful Prince", die Sybil aan Gray gaf. Aan het einde van het gesprek haalt Dorian Lord Wotton over om met hem en Basil mee te gaan om naar het meisje op het podium te kijken. Maar voor hun gezamenlijke reis ontvangt Henry een telegram met het nieuws over de verloving van het jonge stel.
Hoofdstuk v
Sibylla zit op haar knieën voor haar moeder en vertelt haar over haar relatie met The Prince Charming. Moeder, ook een actrice, staat sceptisch tegenover hun relatie, maar als de jongeman maar niet rijk is. De dochter luistert niet naar haar moeder, volledig ondergedompeld in dromen. De foto wordt onderbroken door de inkomende broer van de heldin, James. Op deze dag gaat hij geld verdienen voor het gezin en werkt als matroos. Zij en haar zus gaan wandelen, waar de enthousiaste Sibylla hem over Dorian vertelde. Maar hij beschouwde haar alleen als een goedgelovige domkop. Op een gegeven moment komt Dorian langs, maar James merkt hem niet op en schreeuwt in een vlaag van woede dat hij hem zal doden in geval van belediging. Sibylla keek hem eerst met afschuw aan, maar toen vergaf ze haar broer en gingen ze naar huis.
Bij zijn terugkeer nam James afscheid van zijn zus en gaf zijn moeder de instructies om voor Sybil te zorgen, pakte zijn spullen in en ging aan het werk.
Hoofdstuk vi
Restaurant "Birstol", een aparte ruimte met lunch voor drie. Lord Henry begroet Basil als hij aankomt en deelt hem mee dat Dorian gaat trouwen. Hij gelooft hem aanvankelijk niet, omdat hij gelooft dat de jongeman niet zo roekeloos is. Eindelijk komt Dorian zelf binnen, begroet zijn vrienden en vertelt over gisteravond, over Sybilla die prachtig op het podium speelt, over hun ontmoeting achter de gordijnen en over de prachtige kus van geliefden.
Een hapje eten en dit onderwerp bespreken, vrienden gaan naar het theater. Op dit moment begrijpt de kunstenaar dat Dorian Gray compleet anders is geworden.
Hoofdstuk VII
Bij aankomst gingen vrienden zitten in de bestelde doos, wachtend op de verschijning van Sibylla. Toen eindelijk de voorstelling begon en het meisje in de rol van Juliet het podium betrad, benadrukten beide vrienden haar schoonheid. Maar ze kwam er heel slecht uit, vals. Henry en Basil vertrokken zonder de show te voltooien. Geschokt Dorian, wachtend op het einde van het stuk, ging backstage om de actrice te ontmoeten. Ze ontmoet hem vol vreugde en zegt dat ze niet kan spelen zoals voorheen vanwege haar liefde voor hem. Maar de geliefde antwoordt dat ze hun liefde heeft verpest, noemt haar middelmatigheid en middelmatigheid. Als reactie hoort Dorian pleidooien voor vergeving, maar hij vertrekt.
Gray brengt de volgende uren in vergetelheid door en komt laat thuis. Daar merkte hij dat er iets mis was met het portret - zijn gezicht straalde wreedheid uit, die voorheen niet bestond. Aanvankelijk geloofde Dorian het niet, maar toen wekte de woorden die hij tegen Basil sprak het vertrouwen in hem op. Gray sluit medelijden met Sybil. Dorian besloot dat het schilderij zijn geweten zou zijn, dat hij goede daden zou verrichten en niet zou toegeven aan verleiding.
Hoofdstuk viii
De volgende dag werd Gray laat wakker. Een bediende bracht hem brieven en de jongeman, die ze sorteerde, kwam er een van Henry tegen, zonder te lezen, legde hij die opzij. Toen hij opstond, zag hij de foto en nadat hij de deuren op slot had gedaan, besloot hij te controleren of het hem onmogelijk leek, wat hij zag. Ja, dat dacht hij niet; het portret veranderde echt. Dit schokte de jonge man. De enige troost voor hem was dat het hem ertoe aanzette om ten goede te veranderen. Hij zal goede daden verrichten en met Sybil trouwen.
Maar dan onverwacht komt Lord Henry en vertelt het vreselijke nieuws - Sybil Wayne pleegde zelfmoord. Dorian's lijden volgde niet, wat hem zelf verraste, en de gedachte aan zijn harteloosheid opriep. Maar na een gesprek met Henry werd de jongeman veel beter. Gray besluit dat het portret de last van de zonde zal dragen, terwijl hijzelf met dezelfde mooie schoonheid plezier heeft en van het leven geniet.
Na het gesprek gaan vrienden naar de opera.
Hoofdstuk IX
De volgende ochtend kwam Basil naar Dorian om de jongeman na het incident te troosten. Maar toen hij Gray kalm zag, was hij verrast dat de held antwoordde dat er niets vreselijks en speciaals aan het incident was: 'het verleden is het verleden'. Vervolgens vroeg de kunstenaar dat het portret verborgen was en vroeg om naar zijn creatie te kijken. Maar Gray verbood dit. Basil vertelde hem dat hij in Parijs werk wilde exposeren. Maar aanvankelijk was de schilder ertegen, wat is er veranderd? En een vriend vertelde het hem.
Basil was bang dat hij in zijn werk zijn ziel onthulde, zijn levensgeheim - de aanbidding van Dorian. Maar nu besefte hij zijn fout. Zonder toestemming om een portret te exposeren, vertrekt de kunstenaar.
Dorian verwijdert op zijn beurt de foto, uit angst dat iemand zijn geheim zal kunnen onthullen.
Hoofdstuk x
Dorian neemt de sleutel van de oude kamer en beveelt de arbeiders het portret daar af te leveren zonder het te openen. Hij zorgt er zelf voor dat al het bovenstaande is gedaan, en alleen dan kon uitademen.
Toen ze naar beneden ging, zag Dorian een krant en een boek van Lord Henry. Het artikel onthulde de details van het overlijden van Sibylla. Boos scheurt de jongeman de krant en gooit hem weg. Maar het boek interesseerde hem. Het was een schets van een held die de passies van lang vervlogen tijden probeerde te overleven. Het werk nam bezit van de geest van een jonge man.
Hoofdstuk xi
Door de jaren heen heeft dit boek Dorian gedomineerd. Een groot aantal hobby's greep hem: van kerkrituelen en gewaden tot edelstenen. De jongeman was ook geïnteresseerd in portretten van zijn voorouders.
In Londen begonnen vuile geruchten te verschijnen over het persoonlijke leven van een rijke hark. Ze zeiden dat hij werd gezien in een vreemd gezelschap van een of ander gepeupel, dat hij obscene vestigingen bezocht. En hoewel sommigen de jongeman niet mochten, werd het, zodra hij naar zijn mooie en schone gezicht keek, voor velen onduidelijk hoe slechte roddels verspreid konden worden over zo'n schone jonge man. En na al zijn daden kwam Dorian graag naar het portret kijken, zijn veranderingen, en vergeleek dat gezicht met het zijne.
Hoofdstuk xii
Basil is op zoek naar een ontmoeting met Dorian, komt naar zijn huis, maar vertrekt zonder te wachten. Er is een toevallige ontmoeting op straat. Vrienden keren terug naar het huis en bespreken roddel over een jonge man die boven Londen hangt. De essentie van roddelen is het gedrag en de invloed van Gray op zijn omgeving.
Basil probeert zijn vriend in een openhartig gesprek te krijgen in de hoop zijn ziel te zien. Dit veroorzaakt voor Dorian een gemene lach en als reactie daarop biedt hij aan om naar boven te gaan naar de kamer waar het portret is opgeslagen.
Hoofdstuk XIII
Vrienden boven, Dorian opent het portret. De aanblik veroorzaakt afschuw bij de kunstenaar: op de foto zag hij een oudere en wrede man, vaag herinnerend aan een man die naast hem stond. Basil verliet Basil niet, terwijl Dorian op zijn beurt kalm bleef.
Het portret helpt Basil om ervoor te zorgen wat hij als geruchten beschouwde. De waarheid over de duivelse essentie van de oppas wordt in een oogwenk aan de kunstenaar onthuld. Hallward probeert Gray tot God te keren en te bidden, wat de jeugd nog bozer maakt. De ontmoeting van vrienden eindigt met de dood van Basil. Gray heeft hem meerdere keren gestoken.
Nu blijft het alleen om van het bewijs af te komen.
Hoofdstuk xiv
De volgende ochtend schrijft Dorian twee brieven: de ene is gericht aan zijn voormalige vriend Campbell, een chemicus, en de tweede wordt gewoon in zijn zak gestopt. Gedachten over wat er is gebeurd, verlaten de held niet. Al snel arriveert Alan, omdat de tekst van de brief hem erg opwond.
De moordenaar van gisteren vertelde kalm wat er was gebeurd en vroeg om hulp. Het lichaam moet worden verwijderd. Campbell weigert deel uit te maken van de verachtelijke zwendel. Zelfs het pleidooi van Dorian raakt hem niet. En dan lanceert Gray een tweede brief, waarvan de inhoud de apotheek kan vernietigen.
Alan gaat samen met Dorian naar boven. In de kamer waar Basil's lichaam ligt. Gray ziet bloed aan de hand van het portret en verbergt het met een sluier voor de ogen van Alan. De apotheek blijft alleen achter met de dode man. Zijn kennis van scheikunde en salpeterzuur deden hun werk: het lichaam verdween.
Hoofdstuk xv
'S Avonds bezoekt Dorian Lady Narborough. Hij is gespannen, maar met al zijn uiterlijk probeert hij saai over te komen. Alleen Lord Henry leidt Gray door zijn gesprekken en humor af van zware gedachten.
Angst keerde terug naar de held toen hij thuiskwam. Wat te doen? Weg met het resterende bewijs. Grijs verbrandt Basil's jas en tas.
Tegen middernacht verlaat Dorian het huis in een taxi.
Hoofdstuk XVI
Dorian besluit het verleden te doden en vergeet alles. Het leven, met zijn roekeloze feestvreugde en laaghartigheid, prikkelde Gray's verbeelding nog meer dan kunst. De jongeman haast zich naar de voorraadplaats, waar hij zich beter voelt.
Een nieuw gevaar wachtte de uitgang van het Dorische bordeel. Sibylla's broer besloot de dood van zijn zus te wreken. Hij herkent de jongeman door de uitdrukking "Prince Charming" te horen. En alleen de magie van het portret redt Gray's leven: hij ziet er te jong uit voor de 'moordenaar' Sibylla, die achttien jaar geleden stierf.
Het bedrog werd onthuld, maar het was al te laat: de schuldige ontsnapte.
Hoofdstuk XVII
Doriana wordt bezocht door gasten op zijn landgoed, waaronder Lord Henry. De gasten amuseren zich en Gray, die de dame wil behagen, gaat naar de kas voor een boeket.
Maar dan horen mensen een gekreun en een vreemd geluid. Iedereen is bang. Lord Wotton is de eerste die Dorian bewusteloos ziet. Al snel werd Gray wakker en herinnerde zich dat hij buiten het raam van de kas het gezicht van Sibylla's broer James Wayne zag. Het wanhopige plezier nam bezit van de jonge mannen.
Hoofdstuk XVIII
Dorian verlaat het huis niet uit angst Wayne te ontmoeten. Geleidelijk overtuigt Gray zichzelf ervan dat het slechts een spook was. Op de derde dag loopt de jongeman met de hertogin Clauston en gaat dan naar het park, naar de plaats van de aanstaande jacht. Hij loopt met de broer van de hertogin en plotseling wordt hun aandacht getrokken door een onverwacht springende haas. De held vraagt hem niet te doden, maar als reactie hoort hij slechts een schot, gevolgd door de kreet van het beest en het gekreun van een man.
Na een tijdje komt Gray erachter dat de vermoorde een zeeman is, James Wayne. Dorian ziet de dode en realiseert zich dat hij gered is.
Hoofdstuk XIX
Gray besluit het pad van spirituele correctie te volgen en deelt zijn gedachten met Henry. Het lijkt Dorian dat het door hem beschuldigde meisje de eerste stap is. Maar de heer maakt bezwaar dat het breken van een hart niet kan worden gecorrigeerd. Het gespreksonderwerp verandert en vrienden bespreken de verdwijning van Basil. De held probeert de mening van Henry te achterhalen over zijn vermeende betrokkenheid bij de dood van de kunstenaar. De Heer gelooft niet dat Gray in staat is om te doden.
Na enige tijd let Henry erop dat het uiterlijk van Dorian in de loop van de tijd niet is veranderd. Gray roept uit dat hij niet meer zo wil leven en vertrekt.
Hoofdstuk xx
Dorian heeft het gevoel dat hij zijn ziel heeft geruïneerd en verschillende mensen heeft benadeeld. Eerder vroeg hij de hemel om eeuwige jeugd en daarmee verpestte hij zijn eigen leven. Gray kwam met het idee dat het recente geval van een ongerept meisje het portret ten goede zou moeten veranderen.
De jonge man hierboven, voor hem is een foto, maar er is niets veranderd, het beeld was integendeel het meest walgelijk. Onze held begrijpt dat de handeling met het meisje werd gedicteerd door ijdelheid of dorst naar nieuwe sensaties. Gedachten over het portret laten Gray niet los; hij is bang dat iemand zijn geheim zal bespioneren. Wat te doen? Vernietig de foto, wat je geweten en het hele verleden betekent.
Dorian steekt een portret met een mes. Schreeuw. Bedienden kwamen naar de kamer en begonnen hun meester te roepen. Niemand beantwoordde de klop. Bedienden kwamen de kamer binnen via het balkon. Aan de muur hing een portret van een jonge man, zoals ze hem onlangs hadden gezien, op de vloer lag een oud, armoedig lichaam met een verdord en gemeen gezicht. Alleen de ringen aan de handen van de man gaven aan dat het Dorian Gray was.