Boris Leonidovich Pasternak is zonder twijfel een van de grootste figuren uit de Russische literatuur van de 20e eeuw. Boris Pasternak begon zijn carrière als futuristische dichter en verliet in de loop van de tijd dit genre, zonder de slogans te delen over het isolement van het werk van 19e-eeuwse figuren, waardoor de auteur zijn originele stijl kon onthullen. Zijn teksten zitten vol penetratie, beeldspraak en het gedicht "There Will Be Nobody in the House" uit 1931 kan hiervan een voorbeeld zijn.
Geschiedenis van de schepping
Het gedicht werd in 1932 gepubliceerd als onderdeel van de collectie "Second Birth". Het is gewijd aan de periode van het leven van Pasternak, die kan worden gekenmerkt door levendige en langdurige liefdesrelaties met Zinaida Neigauz, die zijn vrouw werd in het jaar dat het boek werd gepubliceerd. Op het moment dat gevoelens opkwamen, waren geliefden al in hun eigen huwelijk en was Zinaida's echtgenoot - pianist Heinrich Neigauz - een goede vriend van Boris Leonidovich. De breuk met voormalige families veroorzaakte de moeilijke ervaringen van de dichter, wat tot uiting kwam in dit gedicht.
De relaties met Zinaida Neigauz waren de langste in het leven van Pasternak. Zelfs na de scheiding van de echtgenoten van elkaar (na het begin van de romance van de dichter met Olga Ivinskaya) durfde Pasternak de relaties met zijn vrouw niet te verbreken, en ze bleef bij hem tot zijn dood in 1960.
Richting, genre, grootte
Op het moment dat hij het gedicht schreef, had Pasternak zichzelf al gepositioneerd als een dichter die 'buiten de groepen' stond, wat tot uiting komt in het thema en de constructie van het werk, dat ver verwijderd is van de ideeën van futurisme en modernisme. Het gedicht is een goed voorbeeld van liefdesteksten die zijn geïnspireerd op de werken van de klassiekers uit de zilveren eeuw. Het is echter verstoken van sentimenteel karakter en lichtzinnige romantiek, die kenmerkend waren voor de toenmalige literatuur.
'Er zal niemand in huis zijn', werd geschreven door een chorea van zes voet; de structuur ervan wordt gekenmerkt door het gebruik van een kruisrijm door de auteur. Door deze maat te gebruiken, kun je het noodzakelijke ritme bereiken dat de hartslag van een opgewonden held nabootst.
Afbeeldingen en symbolen
Het beeld van de lyrische held van het gedicht is een man in verwarring, diep ondergedompeld in zijn gedachten en ervaringen. De belangrijkste voorwaarde die het personage ervaart, is eenzaamheid. Het wordt gevoed door de schuld van een man (afscheid nemen van Pasternak met zijn eerste vrouw), onzekerheid over de toekomst ontwikkelt zich geleidelijk tot een mentale stupor. De held is alleen omringd door stilte en duisternis, in het huis is er behalve hem niets en niemand, "behalve schemering".
De eerste helft van het gedicht is verstoken van enige actie, het is bedoeld om het beeld te creëren van een eenzaam, verloren persoon, diep ondergedompeld in zichzelf. In het tweede deel, na het moment waarop het personage nadenkt over de redenen voor zijn ervaringen, introduceert de auteur het hoopsymbool van de held - zijn geliefde. Zonder het in detail te beschrijven, creëert Pasternak alleen een beeld dat resonantie zou moeten creëren met alles dat de ongemakkelijke sfeer voedt die de held in zijn sombere gedachten onderdompelt. Het uiterlijk van de geliefde symboliseert het geloof van de man in een betere toekomst. Het einde van het gedicht is open, dus de hoop van de held blijft zijn hoop, wat sensualiteit aan het werk toevoegt.
Thema's en stemmingen
Het hoofdthema van het werk is het thema liefde. Pasternak maakte zich grote zorgen over de situatie die ontstond na de breuk van geliefden met hun voormalige families, en deze situatie is een van de leidende leidmotieven van het gedicht. De held verwijt zichzelf de gebeurtenissen die plaatsvinden, is onzeker over zijn toekomst - nadat hij het verleden heeft verlaten, is hij in het ongewisse, twijfelt hij aan de juistheid van zijn daad.
Het thema eenzaamheid is ook duidelijk: in de worsteling met zichzelf is hij één op één en kan niemand hem helpen een keuze te maken.
De sfeer van het gedicht gaat van zware eenzaamheid, bijna groeiend in wanhoop, naar het verschijnen van een gevoel van hoop dat de held redt van zijn innerlijke opsluiting.
Idee
Het belangrijkste idee van het gedicht is de spirituele heropleving van de lyrische held. Pasternak zegt dat hoe moeilijk de situatie ook is, er altijd hoop is op een mooie toekomst. Hij beschrijft zijn diepe verlorenheid en eenzaamheid en laat zien dat onderdompeling in zichzelf een persoon uit het leven kan rukken, hem achter slot en grendel kan zetten, en hoop is wat hem in staat stelt uit zijn innerlijke kooi te komen.
De betekenis van het werk in de triomf van de liefde boven twijfels, eenzaamheid en emotioneel gooien van een persoon. ZIJ komt en alles eromheen, zelfs de winter, krijgt zachte, lichte en aangename contouren, magische kleuren. Alles wat er voor deze parochie was, was een droom, waarvan de laatste waas in de nacht smolt.
Middel van artistieke expressie
Een groot aantal scheldwoorden helpt om de sfeer van het gedicht over te brengen, de omgeving rondom de held te beschrijven - hij is alleen in huis, alles rondom creëert een ongemakkelijke, rusteloze sfeer waarin de persoon een hele reeks emoties ervaart - van de wanhoop die zich voedt met zijn eenzaamheid tot het gevoel van hoop dat een personage heeft bij het denken over het uiterlijk van zijn geliefde.
Pastinaak gebruikt details die kenmerkend zijn voor het winterseizoen, zoals sneeuw, kou, rijp, en helpt bij het bereiken van het effect van leegte, interne gevoelloosheid, met de nadruk op de isolatie, het verloren karakter van de hoofdrolspeler.
Een grote hoeveelheid witte kleur in deze beschrijving geeft het de waarde van een "koude" tint. Ook gebruikt de auteur actief anafora, zoals "en wikkelt opnieuw rijm, en wikkelt me opnieuw ..", "en opnieuw geprikt .." om een gevoel van hopeloosheid te creëren en vervolgens contrast met het tweede deel van het gedicht.
Om de beeldtaal van het gedicht te benadrukken, gebruikt Pastinaak ook metaforen zoals "invasie trillen", "fly-by-eye", waardoor de lezer dieper in de atmosfeer van het werk kan duiken.
Echter, ten tijde van de verschijning van de geliefde held, geeft de auteur de witte kleur een ander karakter - nu symboliseert hij licht, eenvoud en benadrukt hij opnieuw de associatie van de heldin met de hoop van de hoofdpersoon, zijn geloof in de toekomst.