Velen zijn van mening dat sommige hoogbegaafden hun dood kunnen voorzien, hetgeen tot uiting kwam in hun werk. Lermontovs gedicht "Testament" wordt door velen beschouwd als zo'n profetie, een teken dat de dichter zijn vroege ondergang voorzag. Maar tegelijkertijd is dit een treurig en ontroerend verhaal van een dodelijk gewonde soldaat.
Geschiedenis van de schepping
Het gedicht is geschreven in 1840, toen de dichter voor de tweede keer naar de Kaukasus werd verbannen. Alle vrienden van de auteur bleven in de hoofdstad, maar in de Kaukasus kon hij met niemand een hechte band aangaan. De ouders van de dichter zijn al lang dood en hij vreest dat niemand hem na de dood zal herinneren. Sinds Mikhail Yuryevich naar een hotspot werd gestuurd, dacht hij met kalmte en de zekerheid van een soldaat in de strijd na over zijn dood.
Lermontov stierf een jaar later en sommigen beschouwen dit gedicht als profetisch. Misschien presenteerde de dichter zo zijn toekomst.
Genre, richting en grootte
Het gedicht is geschreven in de karakteristieke richting van Lermontov - romantiek. Alle tekenen zijn aanwezig: een droevige stemming, fatalisme, doodsmotieven en eenzaamheid.
De grootte is heterogeen: een vier meter lange jambus wordt afgewisseld met een multi-stop. Hetzelfde kan gezegd worden over rijm: het is kruis of regel voor regel. Deeltjes, voornaamwoorden, zelfstandige naamwoorden en onbepaalde voornaamwoorden rijmen. Een dergelijke constructie van het gedicht helpt bij het overbrengen van populaire spraak, om te laten zien dat de held een gewone soldaat is.
Afbeeldingen en symbolen
De lyrische held is een gewone soldaat die dodelijk gewond is geraakt en, wetende dat hij stervende is, meerdere bevelen geeft aan een vriend, die hem mondeling zijn eigenaardige testament doorgeeft. Hij vraagt niet om met zijn vader en moeder over de dood te praten, maar vraagt deze boodschap over te brengen aan de vrouw van wie hij ooit hield, die, naar hij weet, geen gevoelens voor hem voelt. Hij weet zeker dat niemand zich zorgen zal maken over zijn dood. De held is waarschijnlijk een eenvoudige boer en de militaire dienst heeft zijn leven gebroken. Misschien is hij nog jong, maar begraaft hij zichzelf al, omdat de militaire dienst hem geen kans geeft om terug te keren.
Ondanks de lage sociale status van de held, herkennen we daarin de auteur zelf, die verwijst naar zijn trieste lot. Velen zijn het erover eens dat Lermontov door de lyrische held en zijn lot niet alleen de harten van lezers wilde raken, maar ook zijn eigen testament wilde doorgeven, omdat hij geloofde dat hij een soortgelijk lot had. De mysterieuze buurman is bijvoorbeeld de eerste liefde van Mikhail Yurievich, Varvar Lopukhin, die met een rijke landeigenaar trouwde. De ouders van de auteur waren toen al overleden, er was alleen een grootmoeder die door ouderdom het nieuws over de dood van haar kleinzoon niet kon waarmaken.
Thema's en sfeer
- Het hoofdthema is de dood.. Daarin ziet de auteur de logische uitkomst van zijn leven, die niemand nodig heeft. Hij spreekt kalm en zelfs onverschillig over de dood, alsof het hem geen moer kan schelen hoe het volgende gevecht zal eindigen. Hij merkt echter ironisch op dat 'hij oprecht voor de koning stierf'. Waarom ironisch? Ja, omdat de koning hem zelf naar de slachtbank stuurde en de dichter een hekel had aan militaire aangelegenheden, dus hij had er geen zin in om zich ermee bezig te houden, laat staan om te sterven in de naam van een vorst, met wie de auteur geen relatie had. Na de dood van Nicholas Lermontov zei Nicholas the First zelf: "De hond heeft de dood van een hond." Zo beschrijft de dichter in het gedicht niet een heroïsch offer in de naam van zijn vaderland (hij sterft niet voor het vaderland, maar voor de heerser), maar de executie, waartoe hij door de opdracht van de koning gedoemd was.
- Thema van eenzaamheid. De soldaat zegt dat niemand geïnteresseerd zal zijn in zijn lot, behalve misschien zijn vader en moeder, en ze zijn waarschijnlijk al dood. Hij vraagt ook om het nieuws van zijn dood door te geven aan een buurman van wie hij hield en die hem al was vergeten. Dit alles suggereert dat de soldaat zijn leven niet op prijs stelt, omdat niemand op hem wacht. Hij hoeft niet voor zichzelf te zorgen, het maakt niet uit of hij thuiskomt of niet. Dit vreselijke gevoel wordt de belangrijkste oorzaak van zijn dood, omdat een persoon die weet dat ze van hem houden, er alles aan zal doen om terug te keren naar zijn familie. En hij die eenzaam is, zal zich zachtmoedig laten doden.
Het gedicht is doordrenkt van eenzaamheid, het maakt de lezer verdrietig. Bijzonder indrukwekkend is de rust waarmee de soldaat over zijn lot praat. Hij is kalm in het licht van de naderende dood, maar de lezer begrijpt dat wat er met de held is gebeurd oneerlijk is, hij moest een rustig leven leiden, maar stierf op het slagveld, en niemand zal zijn dood daarna herinneren.
Idee
Lermontov probeerde de immense eenzaamheid te weerspiegelen van een man die beseft dat zijn dood niemand verdriet zal bezorgen. Hij waardeert zijn leven niet, omdat niemand het waardeert. De bedoeling van zijn wil is dat in ieder geval iemand zijn of haar angst uitdrukt. Zelfs als het een willekeurige gesprekspartner is, wie maakt het niet uit wat en aan wie het moet worden overgebracht.
Het belangrijkste idee van het gedicht is een voorgevoel van de dood, gekruid met de bitterheid van eenzaamheid. De auteur spreekt van een zinloos geleefd leven, wat niet jammer is om af te breken. Er zit geen liefde en gezinsgeluk in, dit is de reden voor zijn onbeduidendheid. Daarom is het zo belangrijk dat een persoon na verloop van tijd steun vindt in de gevoelens van een andere persoon en iets meer creëert dan hijzelf - een gezin dat betekenis zal geven aan zijn wezen.
Middel van artistieke expressie
Het gedicht heeft zeer weinig middelen voor artistieke expressie. Er is slechts één bijnaam ("leeg hart") en verschillende metaforen die veel voorkomen onder de mensen. Wat op het eerste gezicht een taalarmoede lijkt, is een stilistisch apparaat en stelt ons in staat om de eenvoud van een soldatenrede over te brengen.
Het gedicht bevat veel weglatingen, uitgedrukt in ellipsen en uitroepen. Het helpt ook om levendige, eenvoudige spraak over te brengen. Dit alles zorgt ervoor dat de lezer sympathiseert met de held, in zijn verhaal gelooft.