(350 woorden) F.M. Dostojevski schreef dat alle Russische schrijvers Gogols 'overjas' verlieten. Dit werk wordt beschouwd als een van de beste in het werk van Nikolai Vasilievich en een van de eerste in de literatuur die het thema 'kleine man' onthult. De positie van de auteur is humanistisch, omdat hij het is die sympathiseert met zijn held en hem niet uitlacht.
Gogol beschrijft bitter het leven van een bescheiden functionaris in de jaren van Bashmachkin Akaky Akakievich. Het beeld van Sint-Petersburg waarin de held leeft, is symbolisch in termen van stagnatie, kou en hopeloosheid. Het barre klimaat weerspiegelt de biografie van Akaki Akakievich. Een zwak persoon onder deze omstandigheden zou geen ander lot kunnen hebben.
In de dienst werd Basjmachkin voortdurend geconfronteerd met spot, smaad en vernedering van zijn collega's. Geen van hen hield rekening met zijn eerbiedwaardige leeftijd en ieder gaf zichzelf enige vrijheid met betrekking tot hem. Akaky Akakievich doorstond nederig alles en ging halsstarrig naar zijn werk. Gogol leeft met hem mee, dit gevoel wordt op de lezer overgedragen. Voor het eerst merken we de sympathie op van een collega Bashmachkin, wanneer deze laatste, niet in staat om een andere bespotting te weerstaan, uitroept: "Laat me, waarom beledig je me?" Deze oprechte woorden worden de eerste alarmbel die een gebrek aan mededogen aangeeft en tot een tragisch einde zal leiden.
Wanneer Akaki Akakievich een nieuwe overjas bij een kleermaker bestelt, merken we een verandering daarin. De held werd geïnspireerd in afwachting van iets nieuws. Een onbewust nieuwe overjas zou hem dienen als doorgeefluik naar de bureaucratische wereld, waar ze met respect doordrenkt zouden zijn. Maar wat zien we in de toekomst? Collega's hadden enige eerbied voor hem, maar het effect was vluchtig. Niemand zag de man onder het kleed. En de jas werd op straat van zijn schouders getrokken, bij strenge vorst. En dan moet de held opnieuw onverschilligheid ervaren van degenen naar wie hij om hulp rende. De hoge ambtenaar schreeuwde alleen tegen de arme Bashmachkin. Hij herinnerde zich echter herhaaldelijk hoe hij die verlegen verzoeker oneerlijk had behandeld. Bij het horen van de plotselinge dood van Akaky Akakievich, voelde zelfs een berouwvolle sensatie een belangrijk gezicht. Maar er kon niets veranderd worden.
Aan het einde van het verhaal illustreert Gogol de triomf van gerechtigheid door fantastische afleveringen met een geest die zijn overjas van de stadsbewoners afzet. Als resultaat geeft een belangrijk persoon hem zijn overjas als beloning voor onverschilligheid tegenover een vernederd persoon. Door middel van deze afleveringen herinnert de auteur ons aan de noodzaak om voor elkaar te zorgen en tijdige compassie.