Kunst. Hij omringt ons overal: in de architectuur, in de natuur, in boeken en zelfs in onszelf. Historisch gebeurde het zo dat mensen altijd op zoek waren naar creatieve activiteiten waarin ze de impulsen van hun ziel konden uitdrukken. Makers zijn altijd beschouwd als "speciale mensen", in staat om iets unieks te creëren. Daarom is kunst een integraal onderdeel van ons leven en een nogal besproken onderwerp in de literatuur. Misschien wordt een van de beste romans van dit onderwerp met recht beschouwd als 'Portret van Dorian Gray'.
- Wat draagt kunst? De wens van mensen om te streven naar schoonheid bracht esthetiek voort in de 19e eeuw - een richting in de kunst die esthetische waarden oproept. Deze beweging heeft alle gebieden van creativiteit beïnvloed, inclusief literatuur. Als onderdeel van deze filosofie werd de roman Portrait of Dorian Gray van Oscar Wilde geschreven. De belangrijkste en meest voor de hand liggende creatie van kunst, zoals de naam al aangeeft, is een portret van de hoofdpersoon. Deze foto is een belichaming van menselijke waarden. Elk kunstwerk weerspiegelt ongetwijfeld de waarden van de auteur die het heeft gemaakt. Echter, O. Wilde heeft hierin veel meer zin. Volgens hem leeft elke creatie en raakt hij gehecht aan de eigenaar ervan - eerst de maker en later de eigenaar van het werk. Dit gebeurde in de roman. De foto werd een weerspiegeling van alle ondeugden van Dorian Gray, die zich verschuilden achter een mooie verschijning. Ze weerspiegelde elk wangedrag van de held en rotte met zijn ziel. Dorian kon deze versie van zichzelf niet accepteren, hij viel het portret letterlijk aan en pleegde daarmee zelfmoord. Kunst is niet altijd bedoeld om alleen maar plezier te brengen; het bevat veel meer innerlijke betekenis dan we gewend zijn te zien.
- Esthetische waarden van de mens. Esthetiek bij elke handeling, bij elke manifestatie - veel mensen leven met dit principe. Maar wie zijn ze - liefhebbers van schoonheid of haters van de realiteit? Om deze vraag te beantwoorden, laten we het hebben over een van dergelijke vertegenwoordigers van esthetiek - over Lord Henry Watton uit de roman 'Portrait of Dorian Gray' van O. Wilde. De Heer is een echte estheet die plezier en inspiratie krijgt van schoonheid en alles wat daarmee samenhangt. Hij houdt zich zo bezig met esthetiek dat zelfs zijn omgeving wordt gevormd volgens het principe van schoonheid. Zelf zegt hij: “Ik maak heel zorgvuldig onderscheid tussen mensen. Ik kies alleen mooie vrienden, vrienden - alleen zachtmoedige, vijanden - alleen slimme. Hij leeft letterlijk in de kunst en probeert de mensen om hem heen te 'infecteren'. Bijvoorbeeld Dorian Gray, die hem overigens fascineerde met zijn uiterlijke schoonheid. Als subtiele psycholoog stelde Henry Dorian het idee voor van de vergankelijkheid van schoonheid, waarmee deze laatste niet in overeenstemming kon komen. Dit is de ondeugd van Henry - hij is alleen vatbaar voor uiterlijke manifestaties van schoonheid, en merkt geen interne op. Als een echte hedonist leeft hij op het principe van plezier, maar vertegenwoordigt niets anders.
- Het werk van de kunstenaar en zijn beoordeling in de samenleving. Creatieve beroepen worden in de samenleving niet altijd serieus genomen. Het is ironisch dat mensen creativiteit niet als werk zien, maar tegelijkertijd de gemaakte kunstwerken bewonderen. In de roman van O. Wilde "Portrait of Dorian Gray" wordt de centrale plaats precies ingenomen door de activiteit van een vertegenwoordiger van cultuur. "Een kunstenaar is degene die het mooie creëert" - met deze woorden begint een roman die in onze ziel respect voor zulke meesters legt. De maker heeft inspiratie nodig; Basil Hallward vond hem in de prachtige Dorian Gray. De kunstenaar was doordrenkt met het beeld van de hoofdpersoon, zijn uiterlijke schoonheid en statisch. Zijn gevoelens, zijn visie op schoonheid en zijn waarden verwerkte hij in zijn portret. Die overigens weerspiegeld werden in de zielen van anderen en Dorian zelf en zijn vriend Lord Henry verheugden. Het schilderij, dat een kunstwerk is geworden, heeft een deel van de ziel van de maker ervan opgenomen en is daardoor in zekere zin 'levend' geworden. Het werk van de kunstenaar in dit werk wordt gepresenteerd als magie die in hun ziel kan doordringen en hun lot kan beïnvloeden. Kunnen de makers van kunst daarna worden onderschat?