Het stuk wordt voorafgegaan door een opdracht aan Henrietta van Engeland, de vrouw van de koningsbroer, de officiële beschermheilige van de groep.
Het voorwoord van de auteur informeert de lezers dat de antwoorden aan degenen die het toneelstuk hebben veroordeeld, zijn opgenomen in Critique (wat betekent komedie in één handeling Critique of the School of Wives, 1663).
Twee oude vrienden - Crisald en Arnolf - bespreken het voornemen van laatstgenoemde om te trouwen. Crizald herinnert zich dat Arnolf altijd lachte om ongelukkige echtgenoten, en verzekerde dat hoorns het lot van elke echtgenoot zijn: "... niemand, groot of klein, / Van je kritiek op redding wist het niet." Daarom zal elke hint van loyaliteit aan de toekomstige vrouw van Arnolf een hoon van spot veroorzaken. Arnolf verzekert zijn vriend dat hij 'weet hoe de meiden ons hoorns planten' en daarom 'ik heb alles van tevoren berekend, mijn vriend'. Arnolf geniet van zijn eigen welsprekendheid en inzicht en houdt een gepassioneerde toespraak, die de ongeschiktheid voor het huwelijk van vrouwen die te slim, dom of on matig putter zijn, karakteriseert. Om de fouten van andere mannen te vermijden, koos hij niet alleen een meisje als zijn vrouw "zodat hij noch in de adel van het ras of op het landgoed de voorkeur zou geven boven haar man", maar hij voedde haar op vanaf de kindertijd in het klooster en nam de "last" van de arme boer . Strengheid wierp zijn vruchten af en zijn leerling was zo onschuldig dat ze ooit vroeg: 'Zijn ze er zeker van dat ze een oor zullen baren?' Crizald luisterde zo aandachtig dat hij niet merkte hoe hij zijn oude bekende bij zijn vertrouwde naam noemde - Arnolf, hoewel hij werd gewaarschuwd dat hij de nieuwe - La Souche - op zijn eigen landgoed (woordspeling - la Souche - stronk, dwazen) accepteerde. Chrysald verzekert Arnolf dat hij in de toekomst geen fouten zal maken. Elk van de gesprekspartners weet zeker dat de ander ongetwijfeld vreemd is, zo niet gek.
Arnolf kwam met grote moeite zijn huis binnen, omdat de bedienden - Georgette en Alain - lange tijd niet sloten, alleen bezweken aan bedreigingen en niet te eerbiedig met de meester praatten, en de reden van hun traagheid heel vaag uitlegden. Agnes komt met werk in handen. Haar uiterlijk raakt Arnolf, want 'van mij houden, bidden, spinnen en naaien' is het ideaal van zijn vrouw, waarover hij een vriend vertelde. Hij belooft Agnes om binnen een uur over belangrijke dingen te praten en stuurt haar naar huis.
Alleen gelaten blijft hij zijn goede keuze en de superioriteit van onschuld bewonderen boven alle andere vrouwelijke deugden. Zijn gedachten worden onderbroken door een jonge man genaamd Oras, de zoon van zijn oude vriend Orant. De jongeman meldt dat Enric in de nabije toekomst uit Amerika komt, die samen met zijn vader van plan is een belangrijk plan uit te voeren, dat nog niet bekend is. Horace besluit geld te lenen van een oude vriend van zijn familie, omdat hij geïnteresseerd raakte in een meisje dat in de buurt woont en het avontuur eerder zou willen voltooien. Tegelijkertijd wees hij, tot afgrijzen van Arnolf, op het huis waarin Agnes woont, om hem te beschermen tegen slechte invloeden, vestigde de nieuw geslagen La Sush zich apart. Horace zonder geheim vertelde een familievriend over zijn gevoelens, vrij wederzijds, aan de mooie en bescheiden schoonheid Agnes, die onder de hoede is van een rijk en bijziend persoon met een absurde achternaam.
Arnolf haast zich naar huis, omdat hij voor zichzelf heeft besloten het meisje nooit aan een jonge dandy op te geven en te kunnen profiteren van het feit dat Horace zijn nieuwe naam niet kent en daarom zijn hartgeheim gemakkelijk toevertrouwt aan een persoon met wie hij lange tijd niet heeft gezien. Het gedrag van de bedienden wordt Arnolf duidelijk en hij dwingt Alain en Georgette de waarheid te vertellen over wat er in zijn huis is gebeurd tijdens zijn afwezigheid. Arnolf wacht op Agnes en probeert zichzelf bij elkaar te brengen en zijn woede te matigen, denkend aan de oude wijzen.Agnes begrijpt niet meteen wat haar voogd wil weten en beschrijft in detail al haar activiteiten van de afgelopen tien dagen: 'Ik heb zes overhemden en petten volledig genaaid.' Arnolf besluit rechtstreeks te vragen - was er een man zonder hem in huis en had het meisje gesprekken met hem? De herkenning van het meisje trof Arnolf, maar hij troostte zichzelf door het feit dat Agnes 'eerlijkheid getuigt van haar onschuld. En het verhaal van het meisje bevestigde de eenvoud. Het bleek dat de jonge schoonheid tijdens het naaien op het balkon een jonge heer opmerkte die vriendelijk voor haar boog. Ze moest beleefd reageren op hoffelijkheid, de jongeman boog opnieuw en dus, terwijl ze lager voor elkaar bogen, brachten ze tijd door tot het donker werd.
De volgende dag kwam een oude vrouw naar Agnes met het nieuws dat de jongedame een verschrikkelijk kwaad had veroorzaakt - een diepe hartwond had toegebracht aan de jongeman met wie ze gisteren boog. Het meisje moest de jonge heer accepteren, omdat ze hem niet zonder hulp durfde te verlaten. Arnolf wil alles meer in detail weten en hij vraagt het meisje het verhaal voort te zetten, hoewel ze innerlijk huivert van angst iets verschrikkelijks te horen. Agnes geeft toe dat de jonge man haar liefdesverklaringen fluisterde, haar handen onvermoeibaar kuste en zelfs (hier werd Arnolf bijna gek) het lint van haar afnam. Agnes gaf toe dat "iets zoets kietelt, pijn doet, / ik weet niet wat, maar mijn hart smelt." Arnolf overtuigt een naïef meisje dat alles wat er is gebeurd een vreselijke zonde is. Er is maar één manier om te corrigeren wat er is gebeurd: 'Door huwelijk wordt de schuld verwijderd.' Agnes is blij omdat ze gelooft dat dit een bruiloft is met Horace. Arnolf noemt zichzelf echter een echtgenoot en verzekert Agnes daarom dat het huwelijk "op dezelfde dag" zal worden gesloten. Het misverstand wordt echter opgehelderd, aangezien Arnolf Agnes verbiedt Horace te zien en beveelt onder geen enkele omstandigheid het huis binnen te komen. Bovendien herinnert hij zich dat hij het recht heeft om volledige gehoorzaamheid van het meisje te eisen. Dan biedt hij het arme aan om kennis te maken met de 'regels van het huwelijk, of de plichten van een getrouwde vrouw samen met haar dagelijkse oefeningen', want voor 'ons geluk zult u hebben, mijn vriend, / en de wil om de vrije tijd in bedwang te houden'. Hij dwingt het meisje om de regels hardop voor te lezen, maar volgens de elfde regel is hij zelf niet bestand tegen de eentonigheid van kleine verboden en stuurt hij Agnes om ze alleen te bestuderen.
Horace verschijnt en Arnolf besluit van hem de verdere details van het nauwelijks begonnen avontuur te vernemen. De jongeman is bedroefd door onverwachte complicaties. Het blijkt, vertelt hij Arnolf, dat de voogd terugkeerde, die op de een of andere manier op mysterieuze wijze achter de vurige liefde van zijn wijk en Horace kwam. De dienstknechten die eerder in hun liefde hadden geholpen, gedroegen zich plotseling grof en sloten de deur voor de ontmoedigde bewonderaar. Het meisje gedroeg zich ook streng, dus de ongelukkige jongeman realiseerde zich dat er een voogd achter alles zit en de handelingen van bedienden en, belangrijker nog, Agnes leidt. Arnolf luisterde met plezier naar Horace, maar het bleek dat het onschuldige meisje erg inventief bleek te zijn. Ze gooide echt een steen van haar balkon naar haar bewonderaar, maar samen met de steen de brief die de jaloerse Arnolf, die naar het meisje keek, gewoon niet opmerkte. Maar hij moet dwingend lachen met Horace. Erger nog, hij had toen Horace Agnesa's brief begon te lezen en het wordt duidelijk dat het meisje zich volledig bewust was van haar onwetendheid, eindeloos in haar minnaar gelooft en de scheiding voor haar verschrikkelijk zal zijn. Arnolf was diep geschokt toen hij hoorde dat al zijn 'werk en vriendelijkheid' waren vergeten.
Desalniettemin wil hij het mooie meisje niet afstaan aan een jonge rivaal en nodigt hij een notaris uit. Zijn gefrustreerde gevoelens zijn het echter niet echt eens over de voorwaarden van een huwelijkse voorwaarden. Hij praat liever weer met de bedienden om zichzelf te beschermen tegen het onverwachte bezoek van Horace. Maar Arnolf had weer pech.Een jonge man verschijnt en vertelt dat hij Agnes opnieuw in haar kamer heeft ontmoet en hoe hij zich in de kast moest verstoppen, omdat haar voogd (Arnolf) aan Agnes verscheen. Horace kon de tegenstander weer niet zien, maar hoorde alleen zijn stem, dus blijft hij Arnolf als zijn vertrouweling beschouwen. Zodra de jongeman is vertrokken, verschijnt Chrysald en probeert hij zijn vriend opnieuw te overtuigen van een onredelijke houding ten opzichte van het huwelijk. Jaloezie kan tenslotte Arnolf ervan weerhouden om familierelaties nuchter te evalueren - anders "zijn de hoorns bijna versleten / Voor degenen die oprecht zweren ze niet te kennen".
Arnolph gaat zijn huis binnen en waarschuwt opnieuw de bedienden om Agnes beter te bewaken en Oras niet toe te laten. Maar het onverwachte gebeurt: de bedienden deden zo hun best om de bestelling uit te voeren dat ze de jongeman vermoordden en nu ligt hij levenloos. Arnolf is geschokt dat hij met de vader van de jonge man en zijn goede vriend Oront zal moeten spreken. Maar verteerd door bittere gevoelens, merkt hij plotseling Oras op, die hem het volgende vertelde. Hij maakte een afspraak met Agnes, maar de bedienden besprongen hem en sloegen hem op de grond en sloegen hem zodat hij zijn verstand verloor. De bedienden zagen hem aan als een dode man en begonnen te kreunen, en Agnes, die het geschreeuw hoorde, haastte zich onmiddellijk naar haar geliefde. Nu moet Horace het meisje een tijdje op een veilige plek achterlaten, en hij vraagt Arnolf om Agnes onder zijn hoede te nemen totdat hij de vader van de jonge man kan overtuigen om het eens te zijn met de keuze van zijn zoon. De opgetogen Arnolf haast zich om het meisje naar zijn huis te brengen, en Horace helpt hem onbewust en overtuigt zijn mooie vriendin om zijn familievriend te volgen om publiciteit te vermijden.
Alleen gelaten met Arnolf, Agnes herkent zijn voogd, maar houdt stevig vast en bekent niet alleen zijn liefde voor Horace, maar ook dat "ik al heel lang geen kind ben, en het is een schande voor mij / dat ik tot nu toe bekend stond als een domoor." Arnolf probeert tevergeefs Agnes te overtuigen van zijn recht op haar - het meisje blijft onverbiddelijk en, dreigend haar naar het klooster te sturen, vertrekt de voogd. Hij ontmoet opnieuw Horace, die onaangenaam nieuws met hem deelt: Enric, die met een groot fortuin uit Amerika is teruggekeerd, wil zijn dochter afstaan voor de zoon van zijn vriend Oront. Horace hoopt dat Arnolf zijn vader zal overhalen om de bruiloft te verlaten en daarmee Horace zal helpen contact te leggen met Agnes. Ze worden vergezeld door Chrysald, Enric en Oront. Tot Horace's verbazing voldeed Arnolf niet alleen niet aan zijn verzoek, maar adviseerde hij Orontes om snel met zijn zoon te trouwen, ongeacht zijn wensen. Orant is blij dat Arnolf zijn bedoelingen steunt, maar Chrysald vestigt de aandacht op het feit dat Arnolf La Souche genoemd moet worden. Pas nu realiseert Horace zich dat zijn "vertrouwelinge" een rivaal was. Arnolf beveelt de bedienden om Agnes te brengen. De zaak neemt een onverwachte wending.
Crizald herkent in het meisje de dochter van haar overleden zus Angelica uit een geheim huwelijk met Enrique. Om de geboorte van het meisje te verbergen, werd ze gestuurd om in een dorp grootgebracht te worden voor een eenvoudige boer. Enric, gedwongen om geluk te zoeken in een vreemd land, vertrok. En de boerin, die haar hulp verloor, gaf het meisje aan Arnolf voor onderwijs. De ongelukkige voogd, die geen woord kan uitbrengen, vertrekt.
Horace belooft aan iedereen uit te leggen waarom hij weigert met de dochter van Enric te trouwen, en nadat ze Arnolph zijn vergeten, komen oude vrienden en jongeren het huis binnen en 'zullen we daar alles in detail bespreken'.