Mikhail Yurievich Lermontov werd geboren in oktober 1814. Gedurende zijn hele leven, in zijn werken, raakte hij onderwerpen aan als eenzaamheid, verdriet, onbeantwoorde liefde, het verlangen naar een ideale, andere wereld. Het gedicht "Drie palmbomen" is geen uitzondering: de auteur opent de ogen van de lezer voor de wereld, voor vragen die ze niet hardop willen stellen.
Geschiedenis van de schepping
"Drie palmbomen", schrijft M. Lermontov in 1838. De redactie van het destijds succesvolle tijdschrift Domestic Notes publiceerde een jaar later, in 1839, een gedicht.
In het gedicht gebruikt de dichter dezelfde afbeeldingen uit IX 'Imitatie van de koran' van A. S. Pushkin, maar het idee en de essentie van zijn werk hebben een iets andere richting dan de motieven van Pushkin. De auteur polemiseerde vaak met zijn voorouder en een literair leraar. Hij behandelde dezelfde thema's en afbeeldingen, maar interpreteerde ze anders, en toonde een verandering van oriëntatie in de Russische samenleving.
Genre, richting en grootte
"Drie palmbomen" - dit is een lyrische ballad - heeft een diepe filosofische betekenis. De dichter schreef het in de vorm van een oriëntaalse gelijkenis. De tonen van romantiek zijn duidelijk terug te vinden, aangezien de auteur streeft naar een onberispelijke wereld, naar iets ideaals en herinnert aan God. Daarnaast brengt hij exotische omstandigheden in beeld, die ook kenmerkend zijn voor romantische dichters. Riot en zijn tragische einde zijn een typische sfeer voor deze richting. De auteur gaf zelf het genre van de legende aan, een hint naar de folklore-component van zijn werk, omdat de plot is ontleend aan een oosterse legende.
Lermontov gebruikte de vier meter lange amfibrach, dus dankzij hem stemde de auteur de lezers emotioneel af op een oosterse sfeer en probeerde hij zijn intonaties te weerspiegelen. Mikhail Yurievich gebruikt het rijm van sextine met een aangrenzend rijm.
Afbeeldingen en symbolen
- De hoofdpersonen zijn palmbomen, ze leven al meer dan een jaar in een lege, ongezellige woestijn en leiden een zachtmoedig, kalm, afgemeten leven. Ze geloven dat de tijd die hun door het lot was toegewezen, tevergeefs was, omdat er geen enkele heldere gebeurtenis in zat, dus de palmbomen zijn boos op God vanwege hun onrechtvaardige houding jegens hen. Bomen voldoen naar hun mening niet aan hun doel - ze bieden geen toevluchtsoord voor reizigers. En God hoorde hun gemompel, stuurde hen een karavaan, waar mensen waren, paarden en kamelen. De heldinnen ontmoetten hen waardig en verheugden zich, maar hun verlangen, vervuld door de Heer, werd de oorzaak van hun dood. Dit beeld symboliseert een persoon die altijd ontevreden is over zijn lot, altijd meer verwacht van het lot, maar in feite niet weet wat hij wil. Hij denkt niet na over de gevolgen van het verwezenlijken van zijn dromen, hij weet niet wat er achter de mooie hoes zit. En boze rots straft hem ervoor.
- Caravan - een symbool van een droom die uitkomt, die slechts een luchtspiegeling, een misleiding, een illusie was. Palmen idealiseerden hem, schreven hem de zachtmoedigheid en gematigdheid van eetlust toe, maar mensen bleken gewoon mensen te zijn: ze kappen bomen voor hun eigen behoeften, zonder hun oude stammen te sparen. Dus een man stelt zich voor dat God dat weet, maar in werkelijkheid verloopt niet alles zoals hij zich had voorgesteld. Een droom krijgt angstaanjagende vormen van realiteit, waar geen ruimte is voor illusies.
- Vlieger - een symbool van de dood, aasvogel. Ze maakt het plaatje compleet van de nederlaag die de caravan heeft begaan.
- Stroom - Een symbool van een kalm en vredig leven dat bomen niet op prijs stelden.
Thema's en sfeer
De dichter behandelt verschillende brandende onderwerpen en problemen.
- Het hoofdthema is de onbereikbaarheid van het ideaal. Het maakt niet uit hoeveel iemand wil, zijn droom zal altijd slechts een droom zijn, anders kan het niet zijn. Als het verlangen vervuld is, is het geen verlangen meer. De kern van elk ideaal ligt bij zelfbedrog.
- Een ander hoofdonderwerp is de relatie tussen mens en natuur.. Mensen zijn zorgeloos en wreed voor de wereld om ons heen, en hoe graag ze ook willen zijn, ze zullen zichzelf nog steeds sterker beschouwen dan zij, omdat de natuur weerloos is - ze kan geen wraak nemen, haar woede is blind en per ongeluk.
- De auteur raakt ook aan religieuze kwestie. Wanneer de palmbomen boos beginnen te worden op Gods leven, vervult hij hun verzoek en geeft hij de gelegenheid om een heldere nacht te beleven: ze hebben niet alleen onderdak geboden aan reizigers, maar ze ook verwarmd met hun warmte. Uit dit voorbeeld kunnen we concluderen dat we niet hoeven te mopperen tegen hogere krachten, omdat hun zaken ons onbekend zijn en we geen alwetendheid hebben, in tegenstelling tot hen.
- Het volgt thema van nederigheidomdat je dankbaar moet zijn voor wat we hebben.
De auteur creëert een sombere stemming en laat de verwoestende gevolgen van een droom zien.
Het basisidee
Het gedicht is een filosofische reflectie op de betekenis en het doel van het menselijk leven. Het doel van het zijn en de betekenis ervan zijn ons onbekend, ze blijven een mysterie dat alleen hogere krachten kunnen oplossen. Het idee van de auteur is dat men niet moet mopperen over zijn lot, men moet zijn kruis waardig en direct dragen, zonder de tussenkomst van God in dit proces op te roepen. Alles gaat zoals het hoort, alles is voorbestemd. Rel tegen het lot is gedoemd, en dit is ook de hoofdgedachte van het gedicht.
De dichter stelt ook de vraag hoe het leven te leven: rustig, kalm, mensen van jaar tot jaar helpen, of opgewekt, maar kort? De palmbomen die lange tijd tegen God mopperden, groeiden geleidelijk en zachtmoedig, maar dit beviel hen niet en ze begonnen te klagen over het onrecht van God in relatie tot hen. Vervolgens geeft God hen de kans om een helder leven te leiden: reizigers kwamen naar hen toe, maakten plezier, palmbomen bogen voor hen en werden later gebroken en gebruikt voor een vuur. Helaas vereist een rijk, interessant lot dat een persoon opoffert, en dat kan niet anders.
Middel van artistieke expressie
M. Lermontov beperkt zich niet tot de middelen van artistieke expressie. Daarom gebruikt hij veel scheldwoorden en metaforen die het gedicht een emotionele sfeer geven: "sonore stroom", "prachtige bladeren", "trotse palmbomen", "kale grond", "badstofkop"; "Zand draaide als een pilaar", "brandende borst".
Vergelijkingen - mensen - "kleine kinderen", de karavaan "liep, slingerend als een shuttle in de zee." En dankzij de personificatie geeft de dichter niet de kans om een duidelijk lyrische held te zien, maar kijkt de lezer naar drie palmbomen, ontevreden met het leven: "palmbomen begroeten", "bladeren fluisteren", boomstammen - "lichamen", bladeren zijn "kleding", palmbomen "vielen" zonder leven. "