Charles Baudelaire is een grootmeester van de 19e eeuw. Zijn werk is zeer dubbelzinnig: zijn werken hebben een bepaalde demonische, destructieve en creatieve kleurstelling en zijn samengesteld "uit het tegenovergestelde". Ze staan vol met allegorische en dualiteitsbeelden. Een opvallend voorbeeld is het gedicht "Albatross", een van de bekendste gedichten uit de collectie "Flowers of Evil".
Geschiedenis van de schepping
Dit gedicht is geschreven in 1842. Dit is de periode van de vroege Baudelaire. In 1842 werd hij erfgenaam van een zeer groot fortuin (75.000 frank), dat hij van zijn vader erfde. In hetzelfde jaar ontmoette Charles Baudelaire zijn geliefde Jeanne Duval. Deze periode was voor hem een ware revolutie.
Geleidelijk begon Baudelaire aan populariteit te winnen. Geld, lichtzinnigheid en losbandigheid doodden alles levend en puur, humaan in de dichter, maar dit had een positief effect op zijn werk en gaf hem erkenning en “pit”. Baudelaire luidde een begrafenismars, een sarabande in de hoofden van miljoenen luisteraars. Ook is zijn werk nauw verbonden met het werk van Edgar Allan Poe, die zich ook onderscheidde door de tragedie en de somberheid van het lot, een fervent alcoholist was en zich hield aan een dergelijke literaire trend als symboliek. De kennismaking met zijn literatuur heeft een diepe indruk achtergelaten op de gedichten van Baudelaire. De dichter wijdde ook 17 jaar van zijn leven aan het vertalen van de werken van Po in het Frans.
Charles Baudelaire werd door zijn tijd niet geaccepteerd en erkend. Hij werd gedood door een misverstand van de kant van de samenleving en zijn eigen losbandigheid. Dit komt tot uiting in zijn gedicht "Albatross".
Genre, richting, grootte
Het werk is geschreven in de grootte van een zes-voet iamba, heeft een kruisrijm. Het genre van dit gedicht is elegie.
Het gedicht kan ongetwijfeld worden toegeschreven aan decadentie in zijn pure manifestatie. De kenmerken die kenmerkend zijn voor deze literaire beweging zijn terug te vinden in het werk: sensaties verkregen tijdens het proces van empirische ervaring, met een dubbele, contrasterende kleur (van mooi en subliem tot walgelijk en vulgair), een zekere hopeloosheid in de lettergreep (de dromen van de dichter blijven slechts illusoir), somberheid.
Afbeeldingen en symbolen
Het centrale beeld in dit gedicht van Charles Baudelaire is de albatros - de belichaming van het beeld van de dichter zelf. Matrozen - het publiek van de schrijver, die zich als een parasiet van zijn werk voedt, beschouwt dit niet als hoge kunst, maar alleen als een vorm van amusement:
Wanneer op zee het verlangen aan de matrozen knabbelt,
Zij, die de vrije tijd willen doorbrengen,
Onvoorzichtige vogels worden gevangen, enorme albatrossen,
Welke schepen houden van escorteren.
Een schip en een boot zijn een symbool van een menselijk wankel lot, beïnvloed door een storm en slecht weer. De zee symboliseert in deze context een woedend, kokend en wreed, destructief leven voor de auteur. Baudelaire vertelt ons dat de dichter een onvrijwillige gevangene van zijn werk is, een mooie, trotse vogel die in een kooi zit. Hij verheft poëzie tot wolken, bliksem en donder. De 'vleugels' van de lyrische held voorkomen dat hij naar de aarde afdaalt en wordt geaccepteerd door een samenleving die zo ver verwijderd is van zijn filosofische, onaardse en zeer georganiseerde opvattingen, niet belast door materie. Albatross is ook een symbool van vrijheid in gevangenschap in slechts één element - creativiteit.
Thema's en problemen
- De belangrijkste in dit werk kan worden genoemd wederzijds begrip van de dichter en de samenleving. Primitivisme en de houding van de samenleving van de consument ten opzichte van alles vormen een belemmering voor het besef van de waarde van kunst.
- Een andere vraag die in dit gedicht wordt gesteld, is waarde probleembestaande in de samenleving. De basisbehoeften voor mensen zijn: amusement, plezier krijgen van een andere aard, maar niet het verlangen naar mooi en hoog.
- Het leidmotief van het gedicht wordt thema vrijheid. De bron is volgens Baudelaire creativiteit. Het tiranniseert ongetwijfeld de ziel van de dichter, maar geeft in ruil daarvoor een onvergelijkbaar gevoel van vliegen over de ijdelheid en vulgariteit van het zijn.
- Rock themahoe dan ook, is te zien in al het werk van Baudelaire, omdat hij, als ernstig zieke persoon, in afwachting van de dood leefde. Daarom is het lot in zijn ogen een vluchtig en eigenzinnig element, onverschillig voor menselijk verdriet.
Betekenis
De betekenis van het gedicht is dat de dichter nooit vrij zal zijn van veroordeling en 'gejoel van dwazen'. Zijn werk dient als vluchtig amusement voor een vulgaire en lichtzinnige samenleving. Zijn 'gigantische vleugels' zijn een onbewuste gevangenschap, een reden voor spot en kritiek. Echte vrijheid kan echter alleen worden gevonden in eenzaamheid, schepping en harmonie met jezelf; daarom, door zich over te geven aan de wil van de elementen, wordt de schepper onafhankelijk.
Ook belichaamt het idee van dit gedicht de positie van de auteur in relatie tot de samenleving en het leven in het algemeen. Zijn lijkt hem een troosteloze, eentonige zeereis door de dodelijke afgronden, waar mensen dom, ongevoelig worden en niets beters vinden dan wreed amusement en vervolging van degenen die vrijheid hebben verkregen over de ellende van de werkelijkheid.
Middel van artistieke expressie
Baudelaire's werken zijn rijk aan bijnamen. Het gedicht "Albatross" is geen uitzondering. Alleen een echt genie kan de diversiteit en overvloed aan scheldwoorden veroorloven. Zo gebruikt de dichter bij de beschrijving van albatrossen bijvoeglijke naamwoorden als 'onvoorzichtig' en 'enorm', waarbij hij de nadruk legt op hun naïviteit, openheid en een zeker geïnspireerd, subliem gemak. De auteur focust op de idealiteit van de vogel: "de snelste van de boodschappers", "sneeuwvleugels", "gigantische vleugels".
Baudelaire gebruikt ook actief de antithese, bijvoorbeeld door de 'snelste' en 'overgewicht', 'schoonheid' en 'belachelijk', 'vliegend' en 'lopend' te contrasteren, en benadrukt daarmee de imperfectie van de wereld, de enorme kloof tussen de perceptie van de dichter en de samenleving.
Kritiek
Het gedicht "Albatross" wordt erkend als wereldberoemd en is een klassieker uit het tijdperk van symboliek en decadentie. Net als alle werken van Baudelaire veroorzaakte het een golf van verhitte discussies onder critici. Jean-Paul Sartre schreef het volgende over zijn werk:
Voor zichzelf koos hij voor het bestaan, voor anderen - het zijn.
Baudelaire is een man die heeft geprobeerd zichzelf van de zijkant te zien, als een ander, en zijn hele leven is het verhaal van deze mislukte poging.