Iedereen is eraan gewend dat de hoofdthema's van de teksten natuur, liefde en het moederland zijn. Als we echter naar de poëzie van Tyutchev gaan, zullen we veel filosofische gedichten vinden. Zijn creaties zijn doordrenkt van intense gedachten en een scherp gevoel van tragedie, en daarom werd hij beroemd als filosoofdichter. We hebben zeven gedichten geselecteerd die het plan van de dichter het duidelijkst onthullen in zijn diepgaande werken:
- «Silentium! " (Stilte). Natuurlijk zal een gedicht met een Latijnse titel het eerste zijn in onze collectie. In slechts drie verzen van iamba kon de dichter niet alleen de waarde van stilte uitdrukken, maar ook hoe vaak iemand niet door anderen wordt begrepen. Daarom spoort Tyutchev ons aan om te leren 'in onszelf te leven', omdat ieder van ons 'een hele wereld in zijn ziel' heeft. Gevoelens en dromen zijn beter te bewonderen 'zoals de sterren in de nacht', en ieder van ons loopt het risico onze wereld te verbazen en zich open te stellen voor andere mensen. Tyutchev's man is alleen, maar het belangrijkste voor de auteur is dat hij niet leeg mag zijn. Hier is een gedetailleerde analyse van dit werk. Lees het gedicht zelf ...
- 'De vlieger is opgestegen van de open plek.' In dit gedicht vergelijkt de lyrische held zichzelf met een vlieger die over de horizon vliegt. De mens is de "koning van de aarde", hij heeft geen vleugels, waardoor hij naar de hemel zou opstijgen. Op het eerste gezicht lijkt het werk misschien gevuld met de geest van vrijheid, maar dan wordt duidelijk wat de dichter wil overbrengen: in tegenstelling tot de natuur is de mens niet eeuwig. In zijn teksten kan Tyutchev zijn wereldbeeld uitdrukken door over de algemene natuurwetten te spreken, en dit kleine gedicht vormt een duidelijke aanvulling op de filosofische verzameling van de auteur. Lees het gedicht zelf ...
- 'Niet dat je de natuur denkt.' Dit is geen gewoon gedicht over de natuur, waarin de dichter het landschap beschrijft en zijn bewondering uitdrukt. Tyutchevs natuur is niet alleen pittoresk, maar ook levendig: ze leeft en voelt. Maar helaas kan niet iedereen haar taal begrijpen. De auteur sympathiseert zelfs met zulke mensen vanuit een materialistisch oogpunt en zegt dat hun ziel misschien zelfs "de stem van de moeder zelf niet alarmeert! ..". Maar de natuur kan fascineren met haar overgangstoestanden. Sterrennacht, zeegolven, bossen, rivieren en onweersbuien - de ziel en vrijheid van de natuur zijn in alles verborgen. Lees het gedicht zelf ...
- 'Er is drijfvermogen in de zeegolven.' Het gedicht van dit Tyutchev kan voorwaardelijk in twee delen worden verdeeld: in het eerste praat de auteur over de natuur en harmonie daarin, maar vanuit de regels 'Alleen in onze fantoomvrijheid zijn we ons bewust van de onenigheid ermee', zullen we het hebben over de mens. De dichter stelt een diepe vraag over de reden van de onenigheid, maar de lezer moet het antwoord al buiten het gedicht vinden. Als in de werken van sentimenteel karakter de natuur de emoties van een persoon weerspiegelt, zijn gevoelens en toestand, dan zijn in Tyutchev de mens en de natuur niet zo met elkaar verbonden. Een man is een 'denkend riet' dat de complexiteit van de realiteit kan waarderen, en de natuur is een prachtig eeuwig decor voor een lyrische held. Lees het gedicht zelf ...
- 'We kunnen het niet voorspellen.' Om hun eigen ervaringen te uiten, mist Tyutchev zelfs kwatrijnen. We kunnen inderdaad nooit zeker weten wat ons te wachten staat en hoe een bepaald woord anderen zal beïnvloeden. De mens is niet almachtig; hij leeft in een tegenstrijdige wereld waar niets te voorspellen is. Lees het gedicht zelf ...
- De natuur is de sfinx. We geloven dat de sfinx bekend is bij lezers, maar waarom een dichter een mythisch wezen met de natuur identificeert, is in eerste instantie bijna hetzelfde mysterie dat aan een monster wordt toegeschreven. Tyutchev leidt een interessant idee af dat de natuur 'de mens kunstig vernietigt', omdat mensen, in tegenstelling tot de wereld om hen heen, niet eeuwig zijn. Soms kan het voor ons moeilijk zijn om de betekenis van een enorme roman te begrijpen, maar Tyutchev kan met zijn filosofische teksten zelfs onze aandacht vestigen op een klein gedicht. Lees het gedicht zelf ...
- 'Hoe moeilijk het afgelopen uur ook is.' Veel mensen zijn bang voor de dood. Dit is een natuurlijk fenomeen, een persoon is bang om zich voor te stellen wat zijn laatste uur zal zijn. De dichter in dit gedicht probeert de lezer echter over te brengen dat de dood niet verschrikkelijk is in zijn gedaante als zodanig. Het ergste is 'om te zien hoe de beste herinneringen uitsterven'. Door zijn werk bewijst Tyutchev dat de ziel veel belangrijker is dan het lichaam, dus sterft een persoon wanneer zijn innerlijke wereld leeg raakt. Lees het gedicht zelf ...